Lista światowego dziedzictwa, jest to spis obiektów objętych szczególną ochroną międzynarodowej organizacji UNESCO (Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury), ze względu na ich unikatową wartość kulturową bądź przyrodniczą dla ludzkości.
Chcę Wam pokazać te wspaniałe miejsca i zapewnić, że te mniej znane również zachwycą Was swoją niezwykłością.

31 sty 2017

Park Narodowy Pirynu. Bułgaria 1983

Leży w górach Piryn, którego najwyższym wierzchołkiem jest Wichren.  Założony w 1962 r. pod nazwą Parku Narodowego Wichrenu, obejmował wówczas powierzchnię 62 km². W roku 1974 znacznie rozszerzony do aktualnej powierzchni 274 km². Obejmuje tereny porośnięte najcenniejszymi gatunkami flory. Rośnie w nim około 100 gatunków roślin. Najokazalszym drzewem jest sosna Bajkuszewa, mająca 22 m wysokości, 8 m obwodu i wiek szacowany na 1300 lat. Atrakcją turystyczną są piaskowcowe piramidy, którym erozja nadała regularne kształty. Szlaki turystyczne w góry Pirynu wychodzą z miast Bansko oraz Melnik.

                                                   foto:  Nigel Blandford


                                          foto: Nacho Castejón Martínez


                                                       foto: Philippe Henry


                                           foto: Vyara Iskrova



                                                        foto:  Giannis Liontas


                                                      foto:  Giannis Liontas



                                                    foto:  Giannis Liontas


                                                        foto:  Giannis Liontas

                                                   Melnik

                                        foto: Luis Guillermo Pineda Rodas 

30 sty 2017

Zabytki UNESCO w Baku. Azerbejdżan 2000

Baku jest stolicą i największym miastem Azerbejdżanu, to najstarszy i największy port na Morzu Kaspijskim, położony we wschodniej części kraju.

                                                       foto: Dan Mason


Stare Miasto powstało w miejscu zamieszkiwanym już w paleolicie. XII-wieczne mury miasta zachowały ślady wielu kultur – zaratusztriańskiej, Sasanidów, arabskiej, perskiej, szyrwańskiej, tureckiej i rosyjskiej.

                                                           foto: cercamon



                                                        foto: Dan Mason


Pałac szachów Szyrwanu zaczął wznosić w 1411 szach Ibrahim I, a prace kontynuował jego syn, szach Chalilulah I (1417–1462) (który był żonaty z prawnuczką Tamerlana) oraz jego następca szach Farruch Jasar (1462–1501). Pałac, który usytuowano w najwyższej części ówczesnego miasta, był główną siedzibą władców Szyrwanu (dzisiejszego zachodniego Azerbejdżanu). W 1501 wojska perskiego szacha Isma'ila I z dynastii Safawidów podbiły Baku; zburzono wówczas budynek mieszkalny pałacu a do Tebrizu wywieziono bibliotekę i skarbiec pałacowy. W 1514 w bitwie na równinie Czałdyran szach Isma'il I poniósł klęskę w starciu z osmańskim sułtanem Selimem I. Efektem tego było zajęcie Tebrizu przez sułtana, a zagrabione wcześniej skarby z pałacu w Baku zostały przewiezione do Stambułu. Były wśród nich m.in. zbroje szachów Szyrwanu Kej-Gubada, Chalilullaha i Farrucha Jasara, które obecnie znajdują się w Muzeum Wojskowości w Stambule. W XIX wieku planowano na miejscu kompleksu pałacowego wybudować sobór Aleksandra Newskiego, ale nie znaleziono miejsca zastępczego dla stacjonującego tam wojska i fakt ten uratował budowle pałacowe przed całkowitym zniszczeniem. 

Portal mauzoleum szachów Szyrwanu
                                                          foto: cercamon



  fuente: Stephen & Claire Farnsworth



                                                            foto: cercamon 




                                                         foto: Simon Hooks


                                                                   foto: cercamon


Baszta Dziewicza została zbudowano w XII wieku na znacznie starszych fundamentach, sięgających 15 m w głąb ziemi. Dawniej stała na samym brzegu, jednak wskutek obniżania się poziomu Morza Kaspijskiego linia brzegowa znacznie się cofnęła. Istnieją różne opinie dotyczące przeznaczenia, jak i okresu, w którym zbudowano pierwszą budowlę w tym miejscu. Niektórzy z naukowców przypuszczają, że wieża została zbudowana w dwóch różnych okresach. Zgodnie z tym przypuszczeniem dolna część wieży ze ścianami do 12 metrów jest starsza i pochodzi z VIII-VII wieku p.n.e. Górna część otoczona prążkowanym kamieniem powstała później. Według jednej z wersji dotyczącej przeznaczenia wieży powstała ona w IV-VI wieku jako element świątyni zoroastriańskiej. Inni twierdzą, że istniało tu obserwatorium astronomiczne, a tezę tę ma potwierdzać wysunięta na wschód wąska przybudówka nadająca wieży niepowtarzalny charakter. Prace archeologiczne sprzed kilkudziesięciu lat wykazały, że fundamenty były wzmocnione przez 14-metrowej długości drewniane dźwigary, które chroniły budowlę przed trzęsieniami ziemi. Przypuszcza się, że z dna studni Baszty Dziewiczej istnieje tajemne przejście podziemne prowadzące do Pałacu Szachów Szyrwanu. Pierwsze przejście podziemne zostało odkryte w wyniku dużych prac archeologicznych prowadzonych na wschodniej części Starego Miasta w roku 1982. Przejście to znajduje się we wschodniej części głównej ulicy prowadzącej z Bramy Szemahi (która była centralną ulicą handlową Baku w średniowieczu) do Bramy Salyan, przechodząc pod karawanserajem Multan.
 
                                                        foto: cercamon



                                                         foto: Simon Hooks


                                                            foto: cercamon


Na najniższym tarasie zespołu pałacowego znajdują się łaźnie z XVII wieku. Składały się z 26 pomieszczeń i miały podłogi znacznie poniżej gruntu, co gwarantowało bardziej stabilną temperaturę wnętrz o każdej porze roku. Było to typowe rozwiązanie dla łaźni z Baku – opalano je zgęszczoną i stwardniałą białą naftą pod postacią żółtych kamieni, które płonęły jak świeca. Woda ze specjalnego zbiornika (ovdanu) dostarczana podziemnymi galeriami (kəhrizami) trafiała do kotłowni (külxanu) i była rozprowadzana dalej ceramicznymi ruram.

                                              foto: vagabondblogger


                                                   foto: vagabondblogger


                                                       foto: dcwpugh



                                                           foto: cercamon



                                                         foto: Chiara Neve




                                                                foto: Chiara Neve



                                                    foto: Dan Mason



                                                            foto: Chiara Neve



                                                     foto: Simon Hooks


                                                            foto: Dan Mason


Stacja kolejowa

                                                        foto: Simon Hooks 

29 sty 2017

Zespół archeologiczny Tarraco. Hiszpania 2000

Znajduje się w Tarragonie, nad Morzem Śródziemnym, w południowej Katalonii. Pierwotnie osiedlili się tu Iberowie, następnie Kartagińczycy, którzy nazwali miasto Tarchon, a w III wieku p.n.e. założyli tu swoją bazę Rzymianie. Została ufortyfikowana przez braci Publiusza i Gnejusza Korneliuszy Scypionów, jako baza wypadowa przeciwko Kartaginie. W Imperium Rzymskim Tarragona (ówcześnie pod nazwą Tarraco lub Colonia Iulia Urbs Triumphalis Tarraco) była warownym obozem wykorzystywanym do podboju Półwyspu Iberyjskiego. Za czasów Oktawiana Augusta miasto zostało stolicą prowincji Hispania Tarraconensis lub Hispania Citerior. W czasie największego rozwitu Tarraco było jednym z najelegantszych miast całego imperium. Zamieszkiwało je około 250 tysięcy osób. Przez pewien czas miasto biło własną monetę. Do naszych czasów dotrwały m.in. resztki starożytnych murów miejskich (także tych budowanych jeszcze przez Iberów), teatru, amfiteatru, dwóch forów rzymskich (prowincji i miejskiego), a także cyrku, na którym począwszy od I wieku p.n.e. urządzano wyścigi rydwanów, oraz rozległej nekropoli z okresu między III a VI w. n.e. (w miejscowym muzeum podziwiać można m.in. sarkofagi, mozaiki i amfory znalezione w grobowcach).

                                           Makieta  Tarraco


                                                                     foto: Fernando López


Resztki starożytnych murów miejskich i brama de Sant Antoni.                                                                     
                                                             foto: yoli serra






Ruiny rzymskiego cyrku  z końca o I w.p.n.e

                                                       foto: Mercè Grané




                                            Wieża Torre del Pretorio







Amfiteatr rzymski z końca  II w. p.n.e

                                                  foto: Rafael dP. Iberia-Hispania


                                                                foto: Rafael dP. Iberia-Hispania



                                                       foto: Rafael dP. Iberia-Hispania

 

                                            Rzymskie forum

                                                  foto: Rafael dP. Iberia-Hispania






                                                      foto: Rafael dP. Iberia-Hispania


                                           Ruiny bazyliki

                                            foto: Rafael dP. Iberia-Hispania


                                       Rzymskie kamieniołomy

                                                       foto: Mercè Grané


                                                              foto: carmen.gb



Willa-mazoleum  Centcelles leży w miejscowości  Constantí,  7 km od Tarragony

                                                               foto: Alberto


                                                         foto: Instant2010


                                                          foto: carmen.gb


                                                     foto: carmen.gb


Nekropol wczesnochrześcijański z okresu między III a VI w. n.e

                                                                         foto: Sebastià Giralt


Torre dels Escipions - mauzoleum z II w. n.e.

                                                foto: Rafael dP. Iberia-Hispania


Rzymska willa  Munts leży w miejscowości Altafulla, a 10 km od Tarragony

                                                foto: Rafael dP. Iberia-Hispania



                                                             foto: Rafael dP. Iberia-Hispania



                                                               foto: Rafael dP. Iberia-Hispania



                                                                  foto: Rafael dP. Iberia-Hispania



                                                                foto: Rafael dP. Iberia-Hispania

Łuk triumfalny Arc de Bera (20 km od Tarragony).

                                                          foto: Juliano Madureira 


Akwedukt rzymski, zwany diabelskim mostem, który dostarczał niegdyś wodę z odległego o ponad 30 kilometrów Gayo. Znajduje się on 4 km na północ od Tarragony. W miejscu, gdzie przekracza dolinę, ma 249 m długości i 27 m wysokości w najwyższym miejscu. Składa się z dwóch pięter. Dolne zbudowane jest 11 łuków, a górne z 25.

                                                            foto: Sebastià Giralt


                                                          foto: Sebastià Giralt