Lista światowego dziedzictwa, jest to spis obiektów objętych szczególną ochroną międzynarodowej organizacji UNESCO (Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury), ze względu na ich unikatową wartość kulturową bądź przyrodniczą dla ludzkości.
Chcę Wam pokazać te wspaniałe miejsca i zapewnić, że te mniej znane również zachwycą Was swoją niezwykłością.

31 mar 2016

Dawne miasto Sigirija. Sri Lanka 1982

W Sigirija można zobaczyć ruiny starożytnego pałacu i twierdzy zbudowanych podczas panowania króla Kassapy (473–491) na szczycie 180-metrowej skały, która jest pozostałością po dawno wygasłym i zapadniętym wulkanie. Według legendy w drugiej połowie V wieku n.e. na Cejlonie panował król Dhatusen. Władca miał dwóch synów - Mogallana i Kassapę. Tron po ojcu miał objąć starszy Mogallan, ale (młodszy i z nieprawego łoża) Kassapa nie zamierzał ustąpić. W roku 473 dokonał przewrotu pałacowego, uwięził, a następnie zamordował ojca (podobno stary król został żywcem zakopany w ziemi, gdyż nie chciał wyjawić miejsca ukrycia swych skarbów), ale Mogallan mu się wymknął i na czele garstki zwolenników zbiegł do Indii. Kassapa został królem, ale nie opuszczał go strach przed zemstą przyrodniego brata. Dlatego postanowił zbudować zamek na szczycie wybitnej skały położonej w centrum wyspy, w pobliżu jeziora Mineria. Ogromnym wysiłkiem wzniesiono na szczycie pałac i system fortyfikacji. Wykuto zbiorniki na wodę i spichlerze na żywność, by można było przetrzymać nawet kilkumiesięczne oblężenie. Jedyną drogę na szczyt stanowiły wąskie schodki wykute w skale. Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie fundamenty pałacu i umocnień, a na ścianach skalnych dobrze zachowane malowidła przedstawiające - jak się można domyślać - damy dworu lub nałożnice królewskie. Zrekonstruowano początkową partię schodów, które wychodzą spomiędzy dwóch kamiennych lwich łap.

                                                    foto: Drriss & Marrionn


                                                            foto: Drriss & Marrionn


                                                      foto: Drriss & Marrionn


                                                                   foto: Felix Krohn



                                                                foto: Nazly Ahmed



                                                               foto: Drriss & Marrionn


                                                               foto: Drriss & Marrionn



                                                               foto: Drriss & Marrionn


                                                               foto: Torsten-Klimmer


                                                               foto: Ryan Ryan

Schokland i okolice. Holandia 1995

Schokland to pozostałość po opuszczonej osadzie, położonej na wyspie, która stała się częścią osuszonego Polderu Północno-Wschodniego w 1942 roku. Do dziś dobrze zachowały się wały przeciwpowodziowe oraz linia brzegowa wyspy z wyraźnym wzniesieniem. Schokland zamieszkany był od średniowiecza, jednak wraz z wzrostem poziomu morza coraz częstsze powodzie zmusiły mieszkańców do opuszczenia wyspy w XIX wieku. Pomimo odbudowania wyspy, na skutek powtarzających się podtopień, w 1859 roku jej władze, chcąc uniknąć podobnej tragedii w przyszłości, zdecydowały się przesiedlić całą ludność Schokland. Mimo to do dziś zachowała się charakterystyczna zabudowa wyspy, która przetrwała dzięki osuszeniu pobliskich terenów.

                                                                  foto: Peter IJdema


                                                          foto: Henk-Jan van der Klis


                                                                 foto: Peter IJdema


                                                                        foto: Peter IJdema



                                                                foto: Peter IJdema


                                                                  foto: Peter IJdema


                                                      foto: Henk-Jan van der Klis 


29 mar 2016

Wyspy Lorda Howe. Australia 1982

Wyspy Lorda Howe, wyróżniające się widowiskowym ukształtowaniem terenu, stanowią rzadko spotykany przykład odizolowanych wysp oceanicznych powstałych w wyniku działania podwodnych wulkanów na głębokości przeszło 2 tys. m. Lord Howe składa się z 28 wysp, wysepek i skał. Najbardziej charakterystycznym miejscem jest szczyt Mount Gower, szlak jest wspomagany liną i uznawany jest za jeden z najpiękniejszych na świecie.Wyspy zamieszkują liczne gatunki endemiczne, szczególnie ptaków. Wzdłuż zachodniego wybrzeża rozciąga się rafa koralowa. Występuje tu bogata roślinność, m.in. endemiczna palma Howea forsteriana. Istnieją tu dwa parki narodowe które zajmują 70% powierzchni wyspy Lorda Howe. 

                                                          foto: Natalie Tapson


                                                              foto: Natalie Tapson


                                                               foto: Natalie Tapson



                                                                   foto: John Game


                                                                     foto: John Game



                                                                foto: Natalie Tapson



                                                                    foto: Natalie Tapson



                                                                  foto: Natalie Tapson


                                                               foto: Natalie Tapson


                                                                   foto: John Game



                                                        foto: Natalie Tapson


                                                         foto: Natalie Tapson 


                                                             foto: Natalie Tapson


                                                                 foto: Natalie Tapson


                                                            foto: John Turnbull


                                                                   foto: John Turnbull


                                                               foto: John Turnbull


                                                              foto: John Turnbull 


Park Narodowy Mana Pools, strefy safari Sapi i Chewore. Zimbabwe

Ochroną objęte jest tu około 2500 km² obszaru równiny zalewowej rzeki Zambezi. W czasie pory deszczowej tereny te zamieniają się w szeroki pas jezior. Na początku pory suchej, kiedy wysychają okoliczne sawanny, na obszarze Mana Pools wciąż utrzymuje się wilgoć, przyciągające tu liczne stada zwierząt. Park jest przez to ostoją wielu zagrożonych gatunków, takich jak słonie i bawoły. Żyje tu też największa w całym Zimbabwe populacja hipopotamów i krokodyli. Przez park przepływa rzeka Sapi, w którejj dorzeczu utworzono strefę safari Sapi. Natomiast safari Chewore znajduje się nad rzeką Zambezi w połowie drogi między Chirundu a Kanyembą.

                                                        foto: Graham van de Ruit


                                                                  foto: Graham van de Ruit


                                                           foto: Graham van de Ruit


                                                     fuente: www.safaribookings.com


                                            fuente: angolodellamicizia.forumfree.it


                                                   fuente: www.safaribookings.com


                                            fuente: photography.wild-eye.co.za


                                                    fuente: beggnature.co.za

28 mar 2016

Zabytki UNESCO w Trewirze. Niemcy 1986

Trewir pretenduje do miana najstarszego miasta w Niemczech. W roku 16 p.n.e. w ramach akcji romanizacyjnej na terenie celto-germańskiego szczepu Trewerów Rzymianie założyli osadę o nazwie Augusta Treverorum. Miasto było jednym z centrów administracyjnych i „podstolic” cesarstwa rzymskiego, miastem rezydencyjnym Konstancjusza I i jego syna Konstantyna Wielkiego.

Porta Nigra została wzniesiona między 180 a 200 r. n.e.,  stanowiła północną bramę do Trewiru. Oprócz niej istniały jeszcze trzy inne bramy (Porta Alba, Porta Media, Porta Inclyta), a każda położona była po jednej ze stron czworobocznego miasta i stała na jednym z końców dwóch głównych ulic. We wczesnym średniowieczu  została przekształcona w kościół, co jak się wydaje uchroniło ją od zniszczenia.

                                                            foto:Carmen Eisbär


                                                            foto: em den


Amfiteatr rzymski zbudowany na przedmieściach Trewiru około roku 100, mógł pomieścić 20.000 widzów.

                                                       foto: Johann-Juergen Mohr



                                                       foto: Johann-Juergen Mohr



                                                      foto: Johann-Juergen Mohr


                                                          foto: Johann-Juergen Mohr


Termy cesarskie wybudowane około roku 300  za panowania cesarza Konstancjusza I, to jeden z największych zespołów łaźni rzymskich powstałych w Cesarstwie rzymskim. W skład kompleksu łaźni wchodziła ogromna hala, w podziemiach znajdował się system ogrzewania i kanalizacji. Termy te jednak nigdy nie były używane, co zostało stwierdzone po zbadaniu stanu infrastruktury kanalizacyjnej. Po przeniesieniu siedziby Konstantyna do Konstantynopola, łaźnie pozostawiono w stanie surowym. Budynki zostały zagospodarowane dopiero w 360 przez cesarza Walentyniana I, który przebudował je na koszary dla wojska.

                                                             foto: Mirco Wilhelm



                                                              foto: Freimut


                                    foto: Andreas Wuest Photography Hamburg


Bazylika Konstantyna zbudowana na początku IV w. służyła jako sala tronowa cesarzowi Konstantynowi. Wnętrze sali zdobiły marmury, mozaiki i liczne rzeźby. Podłogi i ściany auli były ogrzewane powietrzem podgrzewanym przez pięć pieców umieszczonych pod podwójną podłogą. 

                                                          foto:Carmen Eisbär


                                                    foto: Hannah Swithinbank

Barbarathermen zostały zbudowane około roku 150 i stanowiły jeden z największych zespołów łaźni w Cesarstwie rzymskim. W przeciwieństwie do wybudowanych później łaźni cesarskich, które nigdy nie były użytkowane zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem, Barbarathermen służyły mieszkańcom Trewiru jako łaźnie przez prawie 300 lat. Początkowo, po opuszczeniu Trewiru przez Rzymian, budynki łaźni stały nienaruszone. Później jednak, przez stulecia, były eksploatowane jako źródło materiałów budowlanych.
                                                  fuente: www.goruma.de


Pierwszy drewniany most rzymski na Mozeli powstał w 17 r. p.n.e., natomiast  nowy most kamienny postawiono w latach 144-152. Jego masywnym filarom nadano spiczasty kształt, tak by chronić go przed wysokimi stanami wód oraz krami lodu w czasie roztopów. Górna część mostu była konstrukcją drewnianą z przejazdem o szerokości dziesięciu metrów, znajdującym się około 14 metrów nad poziomem wody, co umożliwiało swobodny przepływ statków. Do dziś zachowało się pięć z dziewięciu oryginalnych rzymskich filarów.

                                                   foto: Mirco Wilhelm
                              

Katedra Świętego Piotra to najstarszy kościół biskupi w Niemczech. Według relacji o powstaniu katedry autorstwa brata Altmana von Hautvillers z Reims, cesarzowa Helena (późniejsza święta) oddała ówczesnemu biskupowi Trewiru Agritiuszowi część swojego pałacu z przeznaczeniem na siedzibę kościoła pod wezwaniem św. Piotra. Agritius na bazie podarowanego budynku, wzniósł w latach 310-320 bazylikę. Taką wersję wydarzeń zdają się potwierdzać wyniki prac archeologicznych przeprowadzonych na terenie katedry, w czasie których odkryto pozostałości późno rzymskiego domu wraz z malowidłem sufitowym z około 320. Katedra została wzniesiona z polecenia cesarza Konstantyna, syna cesarzowej Heleny, który z okazji jubileuszu 20-lecia swoich rządów (ok. 326) podjął decyzję o budowie czterech wielkich świątyń: bazyliki św. Piotra w Rzymie, bazyliki Grobu Świętego w Jerozolimie, kościoła Narodzenia Chrystusa w Betlejem oraz Katedry w Trewirze.

                                                   foto: Christian R. Hamacher


                                                      foto: Dmitry Marochko
                                                  


                                                      foto: Johann-Juergen Mohr


                                                 foto: Johann-Juergen Mohr


                                                    foto: Johann-Juergen Mohr


Kościół Najświętszej Marii Panny zbudowany w XIII w. w południowej części rzymskiego kompleksu świątynnego cesarza Konstantyna jest połączony z trewirską katedrą wąskim przejściem.

                                                   foto: Christian R. Hamacher 


Kolumna w Igel  to najlepiej zachowany rzymski pomnik nagrobny na północ od Alp, położony we wsi Igel przy granicy z Luksemburgiem. Po upadku cesarstwa rzymskiego uniknął zniszczenia dzięki przeświadczeniu, że płaskorzeźba na południowej stronie kolumny przedstawia zaręczyny cesarza Konstancjusza I z Heleną, późniejszą świętą.


fuente. arsartisticadventureofmankind.wordpress.com