Lenj
to ręcznie budowane statki tradycyjnie używane przez mieszkańców Zatoki
Perskiej do podróży morskich, handlu, rybołówstwa i połowów pereł.
Wiedza tradycyjna związana z Lenj, oprócz tajników żeglowania i
nawigacji oraz terminologii związanej z prognozowaniem pogody i techniką
budowania drewnianych łodzi, obejmuje literaturę ustną oraz widowiska i
festiwale. Wiedza na temat nawigacji przekazywana była tradycyjnie z
ojca na syna. Irańscy nawigatorzy potrafili określić położenie swojego
statku według pozycji słońca, księżyca i gwiazd. Posługiwali się
specjalnymi formularzami, pozwalającymi obliczyć współrzędne statku, jak
również głębokość wody. Każdy rodzaj wiatru miał osobną nazwę, co, w
połączeniu z kolorem wody I wysokością fal pozwalało prognozować pogodę.
Nieodłącznym elementem żeglugi w Zatoce Perskiej były także specyficzna
muzyka i rytmy, towarzyszące żeglarzom przy pracy. Dziś pozostała już
tylko niewielka grupa praktyków tego rzemiosła, w większości w podeszłym
wieku. Drewniane łodzie zastępowane są o wiele tańszymi z włókna
szklanego, a zakłady rzemieślnicze, w których kiedyś budowano łodzie
Lenj, przekształcane są w punkty naprawcze. Filozofia, tradycyjna wiedza
i kultura związane z żegługą w Zatoce Perskiej, stopniowo zanikają,
chociaż niektóre powiązane z nimi uroczystości są gdzieniegdzie w
dalszym ciągu odprawiane.
fuente: Gap Tours - Gardesh Afarinan Pars
