Dziedzictwo UNESCO: lutego 2017

28 lut 2017

Święte krajobrazy góry Burchan Chaldun i okolic. Mongolia 2015

Miejsce jest położone w północno-wschodniej części kraju, w środkowej części łańcucha gór Khentii, gdzie rozległe stepy Azji Środkowej przechodzą w iglaste lasy syberyjskiej tajgi. Burkhan Khaldun wiąże się z kultem gór, rzeki i szamańskich kręgów kamiennych (ovoo), ukształtowanym w wyniku połączenia dawnych szamańskich praktyk z obrzędami buddyjskimi. Panuje powszechne przekonanie, że właśnie tu urodził się i został pochowany Czyngis-chan. Miejsce stanowi również świadectwo jego dążeń do ustanowienia kultu gór jako istotnego elementu jednoczącego ludy mongolskie.

fuente: mongoliatravel.guide

fuente: www.gq.com.mx

fuente: whc.unesco.org

fuente: antonio heras

fuente: antonio heras

Pomnik Czyngis-chana w Zonjin Boldog

fuente: Noticias – Noticies

27 lut 2017

Starożytne miasto Chersonez Taurydzki i jego Chora. Ukraina 2013

Chersonez Taurydzki – antyczne miasto greckie na Krymie – kolonia Miletu, miejsce przyjęcia chrztu w 988 przez księcia ruskiego Włodzimierza I Wielkiego, czyli symbolicznego chrztu Rusi. Ruiny miasta znajdują się obecnie w granicach administracyjnych Sewastopola. Został założony przez greckich kolonistów w 528 p.n.e. Na przełomie V/IV wieku p.n.e. powstały pierwsze mury obronne dookoła ówczesnego miasta. W tym też czasie Chersonez z miasta–państwa przekształcił się w stolicę dość dużego państwa, obejmującego znaczną część zachodniego Krymu. Od połowy IV wieku p.n.e. miasto szybko się rozwija i w III wieku p.n.e. osiąga swe maksymalne rozmiary, widoczne w przebiegu zachowanych do dziś murów. W II wieku p.n.e. zagrożenie ze strony Scytów, którzy opanowali większość Krymu, zmusiło Chersonez do prośby o pomoc, skierowanej do władcy Pontu, króla Mitrydatesa. Doprowadziło to do rozbicia Scytów, ale Chersonez wszedł w skład państwa pontyjskiego, choć zachował wewnętrzną autonomię i samorząd. Po klęsce Mitrydatesa w wojnie z Rzymem, Chersonez stopniowo uzależniał się od imperium rzymskiego. W 711 w wybrano cesarzem bizantyjskim oficera Filipikosa Bardanesa, który następnie przez dwa lata utrzymał się na tronie w Bizancjum. W 988 Chersonez zdobyły wojska ruskie księcia Włodzimierza I, który jednak pod wpływem negocjacji zgodził się zwrócić miasto, a także według niektórych źródeł właśnie w Chersonezie przyjął chrześcijaństwo .Upadek zaczął się w 1223 w związku ze spustoszeniem Krymu przez wojska mongolskie. W 1299 kolejnych spustoszeń dokonał wódz mongolski Nogaj, którego wojska zdobyły miasto. W połowie XII wieku miasto opanowali Genueńczycy, którzy od tej pory sprawowali tam rządy. W 1399 armia mongolska pod wodzą Edygeja spaliła Chersonez i wymordowała znaczną część ludności.

foto: Jakob Meils

foto: Konst Antropoff

Bazylika 1935 – zbudowana w VI wieku n.e., prawdopodobnie na miejscu starszej synagogi, rozbudowywana i przebudowywana do XI wieku. Oprócz zarysów i dolnych części ścian zachowały się liczne marmurowe kolumny i resztki dwóch portali, obecnie zrekonstruowane i osadzone w pierwotnym położeniu.

foto: Konst Antropoff

foto: Nikolai Vassiliev

foto: Jakob Meils

foto: Glebkach

Teatr grecki na 2000 osób zbudowany w pierwszej połowie III wieku p.n.e. jako teatr grecki. W II lub III wieku n.e. przebudowano go na rzymski amfiteatr przeznaczony głównie do walk gladiatorów. W połowie IV wieku n.e. został zlikwidowany i częściowo wykorzystując jego konstrukcję, a częściowo zasypując zbudowano w tym miejscu szereg domów mieszkalnych oraz dwa kościoły chrześcijańskie.

foto: Nikolai Vassiliev

foto: Jakob Meils

Dwupoziomowy sobór św. Włodzimierza, zbudowany w okresie 1861 – 1892, powstał na miejscu centralnego placu bizantyńskiego Chersonezu.

foto: Edward Gudkov

26 lut 2017

Sztuka ebru i tradycja przyrządzania kawy po turecku

Ebru, sztuka malowania na wodzie

Polega na tworzeniu kolorowych wzorów poprzez nakładanie barwników na wodę zagęszczoną tłustą substancją i przenoszenie wzoru na papier. Uzyskuje się w ten sposób desenie stosowane w sztuce papieru marmurkowanego, m.in. wzory kwiatowe, roślinne i ornamentalne, motywy plecionkowe, meczety i księżyce. Wzory te są używane do dekoracji w tradycyjnej sztuce introligatorskiej. Dla uzyskania barwników z naturalnych pigmentów stosuje się naturalne techniki. Barwniki miesza się z kilkoma kroplami żółci krowiej, która jest rodzajem naturalnego kwasu, a następnie nakłada patyczkiem lub pędzelkiem na powierzchnię zagęszczonego płynu, na której tworzą się wielobarwne wzory. Artyści, ich uczniowie i praktykujący sztukę ebru uważają ją za integralną część swojej tradycyjnej kultury, tożsamości i sposobu życia. Znajomość tej sztuki i związanej z nią filozofii jest przekazywana ustnie i drogą praktyki w relacji mistrz – uczeń.

fuente: impression-decoupe.com

fuente: www.pinterest.com

fuente: Totenart

Tradycja przyrządzania i picia kawy po turecku

Kawa po turecku oznacza specjalny sposób parzenia kawy, który łączy się z kulturą o bogatych tradycjach. Świeżo palone ziarna kawy są mielone na drobny proszek, gotowany z zimną wodą i cukrem w tygielku na wolnym ogniu, aż do chwili pojawienia się piany na powierzchni płynu. Kawę serwuje się w małych filiżankach wraz ze szklanką wody. Pije się ją przede wszystkim w kawiarniach, gdzie przychodzi się porozmawiać, wymienić nowinami i czytać książki. Ta tradycja, mocno zakorzeniona w tureckim społeczeństwie, łączy się z pojęciem gościnności, przyjaźni, wyrafinowania i upodobaniem do określonego sposobu spędzania czasu wolnego. Zaproszenie na kawę jest okazją do rozmowy na tematy osobiste lub ogólne. Kawa po turecku odgrywa ważną rolę w wydarzeniach towarzyskich, takich jak zaręczyny i święta. Fusy z kawy na dnie filiżanki często stają się okazją do stawiania wróżb.

fuente: Unesco

24 lut 2017

Archipelag Revillagigedo. Meksyk 2016

Grupa wysp pochodzenia wulkanicznego na Oceanie Spokojnym, ok. 300 km na południowy zachód od Półwyspu Kalifornijskiego. Największą z nich jest Socorro, druga wyspa, San Benedicto, znajduje się 64 km na północ od Socorro, a Clarión 400 km na zachód od Socoro. Pozostałe mniejsze wyspy to m.in.: Roca Partida i Roca Oneal . W 1957 r. założono na Socorro bazę morską oraz zasadzono drzewa. Revillagigedo słyną ze swojego unikatowego ekosystemu, porównywanego niekiedy do Galapagos. Wyspy są siedliskiem wielu gatunków fauny i flory, mają także szczególne znaczenie dla ptaków morskich. W otaczających je wodach żyje wyjątkowo dużo zwierząt oceanicznych, takich jak manty, wieloryby, delfiny i rekiny.

San Benedicto

foto: PMarioJo

fuente: Diario Chaco

fuente: Tiempo

fuente: El Dictamen

fuente: El País Cultura

fuente. Pinterest

Perski kanat. Iran 2016

W pustynnych regionach Iranu, na potrzeby rolnictwa i ludzi wykorzystuje się znany od starożytności system pozyskiwania wody z warstwy wodonośnej i rozprowadzania jej – dzięki wykorzystaniu prawa grawitacji – kanałami podziemnymi, niekiedy na odległość wielu kilometrów. Oprócz 11 kanatów, na obszarze wpisanym znajdują się również schronienia dla pracowników, zbiorniki na wodę, a także młyny. Praktykowane w dalszym ciągu, tradycyjne, wspólnotowe zarządzanie systemem zapewnia sprawiedliwy i zrównoważony podział i dystrybucję zasobów wodnych. Kanaty są wyjątkowym świadectwem tradycji kulturowych i cywilizacji pustynnych na obszarach o suchym klimacie.

fuente: whc.unesco.org

foto: hadi fooladi

Zbiornik na wodę w Meybod

foto: my Life, the Universe and Everything

Zbiornik na wodę w Yazd

foto: shudderbug1

23 lut 2017

Longobardowie we Włoszech. Ośrodki władzy, 568 – 774 n.e. 2011

Wpis obejmuje 7 zabytkowych zespołów, na które składają się twierdze, kościoły i klasztory itp. Ośrodki władzy są świadectwem działalności Longobardów, którzy przybyli z północnej Europy i stworzyli własną kulturę we Włoszech, gdzie od VI do VIII w. panowali na znacznym obszarze. Połączenie kilku stylów architektonicznych jest świadectwem przejścia od świata starożytnego do europejskiego średniowiecza i opiera się na dziedzictwie starożytnego Rzymu, chrześcijaństwie, wpływach bizantyjskich i wpływach germańskich północnej Europy.

Cividale del Friuli zostało założone jako rzymskie municypium przez Juliusza Cezara w 50 p.n.e. W 568 r. n.e. miasto było pierwszym większym centrum okupowanym przez Longobardów podczas ich inwazji na Italię, potem na pewien czas należało do Bizancjum. ponownie znalazło się rękach Longobardów, którzy uczynili je pierwszą stolicą swojego królestwa. Po ich pokonaniu przez Karola Wielkiego (774) znalazło się w Imperium Franków. Na skutek porozumienia Karola z papieżem patriarchowie Akwilei rezydowali w mieście od 773 do 1031, kiedy to powrócili do Akwilei.

foto: Fulvio Ghiringhello

Tempietto Longobardo z IX w., zwana też Oratorio di Santa Maria in Valle - bogato zdobiona kaplica i freski przy kościele San Biagio.

foto: Francesco Fabbro

foto: Pilar Torres

foto: Francesco Fabbro

foto: Pilar Torres

Kompleks episkopalny patriarchy Calixto- bazylika, babtysterium San Juan Bautista i pałac.

foto: Dario Polimeni

Brescia została założona przez Celtów ok. roku 390 p.n.e. Następnie znalazła się w Imperium Rzymskim (I wiek p.n.e. – V wiek n.e.) a po jego upadku była jednym z centrów państwa Longobardów (VI – VIII wiek n.e.).

Klasztorny kompleks San Salvatore-Santa Giulia

foto: Riccardo Palazzani

Forum Romanum (I w.)

fuente: Itinerari Brescia

W miejscowości Castelseprio znajduje się niewielki kościół Santa Maria Foris Portas, w którym 1944 r. odkryto malowidła ścienne pochodzące z okresu wczesnego średniowiecza. Poglądy historyków sztuki na temat czasu ich powstania czy wpływów, pod którymi powstały, są rozbieżne. Malowidła, zachowane obecnie tylko na ścianach absydy i muru działowego, przedstawiają sceny z Ewangelii, motywy dekoracyjne i symboliczne.

Wieża Torba

foto: Gabriele Quaglia

Santa Maria

foto: stefano Merli

Ruiny bazyliki św. Jana Ewangelisty

foto: stefano Merli

W Spoleto znajduje się Bazylika S. Salvatore (IV-VI w., przebudowana w IX w.).

foto: James Mitchell

W Campello sul Clitunno znajduje się malutki kościół San Salvador, w którym można zobaczyć freski z VII w.

foto: Gabriele Quaglia

Od VI do XI wieku Benewent był stolicą jednego z księstw Longobardów. W X w. został siedzibą arcybiskupstwa.
Kościół Santa Sofía

foto: Eustachio Divini Istituto Tecnico Tecnologico

Sanktuarium św. Michała Archanioła w Monte Sant’Angelo

Zgodnie z tradycją około roku 500 św. Michał Archanioł objawił się w grocie na północ od portu Sipontum (obecnie Manfredonia) i poprowadził jego mieszkańców do zwycięstwa w bitwie z poganami. Współcześnie wydarzenie to jest wiązane ze zwycięstwem połączonych wojsk Sipontu i Benewentu pod dowództwem władcy Benewentu Grimoalda I nad wojskami Cesarstwa Bizantyńskiego. Król Karol I Andegaweński ufundował obecną nawę oraz dzwonnicę. Od 1996 roku sanktuarium opiekują się polscy księża ze zgromadzenia św. Michała Archanioła, potocznie zwani michalitami.

foto: denibaptista

foto: jcdl.