Dolina Tehuacán-Cuicatlán, wchodząca w skład regionu Mezoameryki, jest obszarem pustynnym i półpustynnym o największej różnorodności biologicznej w całej Ameryce Północnej. Obszar wpisany, obejmujący trzy elementy składowe: Zapotitlán-Cuicatlán, San Juan Raya i Purrón, jest jednym z głównych miejsc występowania roślin z rodziny kaktusowatych, zagrożonych wyginięciem. W dolinie znajdują się największe skupiska kaktusów kolumnowych, które, wraz z rosnącymi tam agawami, jukami i dębami, tworzą unikalny krajobraz. Zabytki archeologiczne świadczą o wysokim rozwoju technologicznym i o wczesnym udomowieniu roślin. Osadnictwu i rozwojowi rolnictwa na tym terenie sprzyjało powstanie najstarszego na kontynencie unikalnego systemu gospodarowania wodą, na który składają się kanały, studnie, akwedukty i zapory. Kalkuluje się, że rolnictwo rozwijało się tu nieprzerwalnie od 12 000 lat. W dolinie Chiapas ( San Cristóbal) podczas wykopalisk znaleziono resztki kolb kukurydzy datujących 5000 lat p.n.e. Teren ten zamieszkiwało 8 grup: mixtecos, cuicatecos, ixcatecos, nahuas, chocholtecos, popolocas, chinantecos i mazatecos.
Rezerwat Biiosfery Tehuacán-Cuicatlán obejmuje 490186 hektarów, znajduje się tu 2700 gatunków roślin. Warto też wspomnieć, że żyje tu 30 % nietoperzy z całego Meksyku.
