Praktyki i rzemiosło związane z różą damasceńską w Al-Mrah. Syria 2019

 Praktyki i rzemiosło związane z różą damasceńską znane są głównie wśród rolników i ich rodzin żyjących w wiosce Al-Mrah, w regionie administracyjnym Damaszku, posiadających specjalistyczną wiedzę na temat produkcji olejków eterycznych i tradycyjnych środków leczniczych z róży damasceńskiej, ale także pośród społeczności wiejskiej i rodzin zaangażowanych w organizację dorocznego festiwalu róż damasceńskich. Rozpoczyna się on w maju, wraz z kwitnieniem i zbiorami płatków tych kwiatów. Rolnicy i ich rodziny wyruszają na pola wczesnym rankiem, aby ręcznie zbierać róże, a wracają do domu wczesnym popołudniem i wówczas cała rodzina pomaga sortować pąki, które są suszone i wykorzystywane do parzenia herbaty. Płatki kwiatów są natomiast przechowywane i przygotowywane do późniejszej destylacji. Kobiety z wioski wspólnie zajmują się wyrobem syropu różanego, konfitur i ciastek, śpiewając przy tym tradycyjne piosenki. Ze względu na jej liczne zastosowania lecznicze, suszona róża damasceńska jest sprzedawana w aptekach. Niezwykła atmosfera festiwalu przyciąga mieszkańców wielu okolicznych wiosek. Kobiety prezentują przyrządzone przez siebie specjały, a towarzyszą temu wspólnie śpiewane przez wszystkich ludowe pieśni i przyśpiewki na cześć róży.

fuente. Rosa de Damasco, el perfume de los siglos (beautymarket.es)

fuente. Usos y propiedades de la rosa Damascena o de Bulgaria (enbuenasmanos.com)
 

Starożytne Jerycho / Tell es-Sultan. Palestyna 2023

Jerycho jest jednym z najstarszych miast świata i prawdopodobnie najstarszym nieprzerwanie istniejącym siedliskiem ludzkim.

W pobliżu obecnego Jerycha już 9000 lat temu istniały trzy odrębne siedliska ludzkie. Było to spowodowane najprawdopodobniej dogodną lokalizacją – w pobliżu źródła wody i prowadzącego ze wschodu na zachód szlaku na północ od Morza Martwego.

Najstarsze z siedlisk znajduje się na terenie dzisiejszego Tell es-Sultan (lub Tell Sultan) w odległości kilku kilometrów od miasta, wywodzące się z okresu neolitu preceramicznego. W języku arabskim tell oznacza kopiec lub wieżę. Pierwsze konstrukcje kamienne w tamtym rejonie wywodzą się z ok. IX tysiąclecia p.n.e. (9000 r. p.n.e.).

 W okresie neolitu preceramicznego A – ok. 8350 r. p.n.e. do 5850 r. p.n.e. była tu czterohektarowa osada otoczona murem kamiennym o wysokości około 3,5 m z dziesięciometrowej wysokości kamienną wieżą w połowie długości jednej ze ścian muru. Zabudowa – okrągłe domy z cegieł z błota suszonego na słońcu. Mieszkańcy trudnili się uprawą pszenicy, jęczmienia i roślin strączkowych, a także handlem i polowaniem na dzikie zwierzęta.

W okresie neolit preceramicznego B – ok. 7220 p.n.e. do 5850 p.n.e.zabudowę stanowiły wielokątne (głównie na planie prostokąta lub zbliżonym) budynki z zaokrąglonych cegieł z osuszonego błota stawianych na kamiennych fundamentach.  

IV tysiąclecie p.n.e. – Jerycho było w tym okresie zamieszkane i szybko się rozwijało. Typ zabudowy pozostał jednak w przeważającym stopniu tożsamy z poprzednim okresem. Wiele miast Kanaanu uległo zniszczeniu w XVI wieku p.n.e. podczas najazdów egipskich. Biblia w Księdze Jozuego podaje słynny opis zniszczenia murów Jerycha około XIII wieku p.n.e., jednakże przekaz ten nie został potwierdzony przez prace archeologiczne. 

                          fuente. Ancient Jericho/Tell es-Sultan - Gallery - UNESCO World Heritage Centre

                           fuente. Ancient Jericho/Tell es-Sultan - Gallery - UNESCO World Heritage Centre

                                                 fuente. Old Jericho - Tell es-Sultan 🇵🇸 (youtube.com)

Koh Ker: stanowisko archeologiczne dawnej stolicy Lingapura. Kambodża 2023

Koh Ker to stanowisko archeologiczne znajdujące się w północnej Kambodży, obejmujące kompleks zabudowań świątynnych i sanktuariów w dawnej stolicy Imperium Khmerów, wymienianej w inskrypcjach jako Lingapura bądź Chok Garyar, założonej w 921 roku n.e. przez Dżajawarmana IV. Kompleks został założony w 921 roku z inicjatywy króla Angkoru Dżajawarmana IV. W latach 921–928 miasto było jedną z dwóch rywalizujących ze sobą stolic Imperium Khmerów (drugą był Angkor), natomiast od 928 do 944 roku Kaôh Kér było jedyną stolicą państwa. Miasto, uważane za miejsce święte, zostało zbudowane w oparciu o hinduistyczne koncepcje wszechświata, a jego budowa trwała 23 lata. Nazywane było Lingapura od lingamów reprezentujących boga Śiwę, a także Chok Gargyar, co w języku starokhmerskim oznaczało „drzewo żelaznego drewna” i odnosiło się do występującej na tym obszarze rośliny Hopea odorata[w innych językach] lokalnie zwanej drzewem koki. 

Kaôh Kér obejmuje 127 elementów, w tym 76 świątyń skupionych wokół prostokątnego zbiornika wodnego o nazwie Rahal, z których największy i najważniejszy jest centralnie położony kompleks świątynny Prasat Thom z siedmiostopniową piramidą schodkową o wysokości 36 m, wzniesioną na planie kwadratu o boku długości 62 m[4], mieszczącą świątynię Prasat Prang. Rahal otacza sieć wałów i fos, pozostałości innych miejskich budowli i dróg oraz dzieła sztuki, głównie rzeźby oraz ich pozostałości, w świątyniach natomiast zachowały się nieliczne malowidła ścienne.

        fuente. Prasat Thom of Koh Ker temple site Pyramid Lost City in Cambodia Stock Photo | Adobe Stock

                  fuente: Koh Ker - UNESCO World Heritage Site Near Siem Reap - Go Guides (hotels.com)

                              fuente: Koh Ker | Angkor Temple Guide | Cambodia (canbypublications.com)

                        fuente. Threeland Travel: Best Vietnam Travel Agency | Vietnam Tour Company