Właściwości drutu odkryto w XVIII wieku, wykorzystując prostą technikę ręcznego gięcia, łączenia i splatania stalowych drutów bez konieczności spawania. Technika ta jest stosowana do dziś. Początkowo sztuka i rękodzieło przy użyciu drutu były zajęciem ubocznym rzemieślników, którzy reperowali przedmioty z ceramiki i sprzęty kuchenne, oraz sprzedawali proste narzędzia. W XIX wieku druciarstwo rozwinęło się jako rękodzieło w pełnym tego słowa znaczeniu, a od XX wieku druciarze stosowali to tworzywo zarówno do wykonywania narzędzi używanych na co dzień, jak i przedmiotów sztuki. Obecnie, tak jak dawniej dostosowują się do potrzeb lokalnego rynku i tradycyjną ofertę poszerzają o nowe artykuły i przedmioty artystyczne. Obecny asortyment obejmuje również nowe rodzaje nietypowych przedmiotów wykonanych przy użyciu materiałów, które dotąd nie były stosowane. Depozytariusze i praktycy zajmują się dzisiaj głównie wykonywaniem dzieł sztuki i sprzedają swoje wyroby na targach, podczas festynów itp. Niektórzy wywodzą się z rodzin, w których druciarstwem zajmowano się od kilku pokoleń. Istnieją również stowarzyszenia i kluby rzemieślnicze działające na zasadzie wolontariatu.
