Babilon. Irak 2019

Pierwsza wzmianka o Babilonie pochodzi z czasów panowania Szar-kali-szarri, króla Akadu z XXIII w. p.n.e. W okresie monarchii III dynastii z Ur (2113–2005 p.n.e.) mieściła się tu siedziba ensich – zarządców niewielkiej prowincji. W roku 1894 p.n.e. przywódca jednego z plemion amoryckich, niejaki Sumu-abum (1894–1881 p.n.e.) obrał Babilon za swoją siedzibę, zakładając słynną I dynastię z Babilonu. Rola miasta wzrosła znacznie za panowania Hammurabiego (1792–1750 p.n.e.), który stworzył duże imperium ze stolicą w Babilonie. W 1595 r. p.n.e. miasto zostało zdobyte, złupione i spalone przez Mursilisa I, króla hetyckiego, by następnie wpaść w ręce Kasytów, którym w XVI w. p.n.e. udało się przejąć kontrolę nad Babilonią i utworzyć tu własne państwo o nazwie Karduniasz. Władali oni Babilonią przez następne 400 lat. W 1235 r. p.n.e. asyryjski król Tukulti-Ninurta I zdobył Babilon, wywożąc z niego liczne skarby, w tym posąg boga Marduka. Ten sam los spotkał Babilon niemal sto lat później, w 1159 r. p.n.e., kiedy Babilonię najechał elamicki władca Szutruk-Nahhunte I, kładąc kres dynastii kasyckiej. Ok. 730 r. p.n.e. jeden z asyryjskich władców, Tiglat-Pileser III, najeżdża Babilonię, zdobywa Babilon i – jako pierwszy z władców asyryjskich – przyjmuje tytuł „króla Babilonu”, tworząc tym samym unię personalną Asyrii i Babilonii. Jeden z następców Tiglat-Pilesera III – Sennacheryb – chcąc położyć kres ciągłym buntom w Babilonii, decyduje się na radykalne rozwiązanie: na jego rozkaz w 689 r. p.n.e. wojska asyryjskie zdobywają i plądrują Babilon, mordując jego mieszkańców i wydając miasto na pastwę płomieni. Babilon odzyskuje wspaniałość w pierwszej połowie VI wieku p.n.e., odbudowany przez Asarhaddona (syna Sennacheryba) i później za panowania dynastii nowobabilońskiej (z tych czasów pochodzą Brama Isztar, zrekonstruowany i powiększony ziggurat E-temenanki czy wiszące ogrody Semiramidy). Zdobyte w 539 roku p.n.e. przez Persów, miasto powoli traciło na znaczeniu.
W Babilonie zmarł w 323 roku p.n.e. Aleksander Wielki, który zamierzał uczynić je stolicą swojej uniwersalnej monarchii. Po jego śmierci miasto zaczęło podupadać w wyniku licznych wojen i masowych wywózek ludności (m.in. w roku 275 p.n.e. Ostateczny upadek miasta dokonał się za czasów panowania Partów w III wieku n.e. Został ponownie odkryty przez niemieckiego archeologa Roberta Koldeweya w 1899 roku. 

Babilon obecnie znajduje się w granicach administracyjnych Iraku. W roku 1985 prezydent Iraku Saddam Husajn rozpoczął odbudowę miasta z cegieł, na których umieszczono napis Wybudowano przez Saddama Husajna, syna Nabuchodonozora, aby okryć chwałą Irak.

   fuente: https://www.tumblr.com

E-temenanki „Dom – platforma fundacyjna nieba i świata podziemnego” – ceremonialna nazwa zigguratu boga Marduka; jedno z najważniejszych sanktuariów państwa babilońskiego. Zdaniem niektórych badaczy budowla ta stanowiła inspirację dla biblijnej opowieści o Wieży Babel. Centrum kultu religijnego w okręgu E-temenanki istniało najprawdopodobniej od czasów powstania miasta. Pierwotna budowla zniszczona została w 689 p.n.e. przez władcę asyryjskiego Sennacheryba, następnie zaś była odbudowywana i rozbudowywana przez kolejnych królów asyryjskich oraz babilońskich (m.in. Asarhaddona, Aszurbanipala, Nabopolassara oraz Nabuchodonozora II.  Etemenanki, wysoka na 91 metrów wieża,  była zbudowana z siedmiu tarasów kolejno ułożonych na sobie, z których największy miał wymiary 91 x 91 metrów, na szczycie których znajdowała się świątynia.

fuente: trueiraqihistory.blogspot.com

fuente:https://www.reddit.com/ 

  fuente: https://www.artstation.com/

E-sagila „Dom, którego szczyt jest wysoko”– świątynia boga Marduka wzniesiona przy Drodze Procesyjnej, naprzeciwko zigguratu Etemenanki; najważniejsze sanktuarium Babilonii. Zgodnie z przekazem Herodota w sanktuarium tym oddawano cześć wykonanemu z litego złota posągowi boga wyobrażającego Marduka w pozycji tronującej. Posąg ten został wywieziony przez króla perskiego Kserksesa I po zdobyciu przez jego wojska Babilonu. Świetność świątyni przywrócił dopiero Aleksander Wielki.

  fuente: https://arte-immagine.weebly.com/arte-mesopotamica.html

świątynia Nowego Roku

  fuente: www.buenanueva.net/biblia

Zrekonstruowana świątynia Ishtar 

  fuente: www.bibleorigins.net/

Brama Isztar  wzniesiona za panowania króla Nabuchodonozora II i poświęcona była bogini Isztar. Była ona północną bramą miasta, otwierającą tzw. drogę procesyjną, która ciągnęła się aż do E-sagili. Obecnie zrekonstruowana, prawdziwa Brama Isztar znajduje się w Muzeum Pergamońskim w Berlinie. W Iraku natomiast wykonano jej replikę, będącą tam dużą atrakcją turystyczną Babilonu. 

fuente: https://br.pinterest.com/pin/436567757620460035/

Pałac Północny był częścią cytadeli zbudowanej za panowania Nabucodonosora II.

fuente: https://www.pinterest.dk/pin/461407924309030177/

Pałac Południowy lub Pałac Królewski

fuente: https://www.pinterest.dk/pin/461407924309030177/

Wiszące ogrody królowej Semiramidy– jeden z siedmiu cudów świata starożytnego zbudowany na polecenie wielkiego króla Nabuchodonozora II (604–562 p.n.e.), który podarował je swojej żonie, Amytis. Założono je na wznoszących się tarasach i podtrzymywanych specjalną konstrukcją, którą tworzyły szeregi wąskich, coraz wyższych korytarzy sklepionych kolebkowo. Każdy taras, na którym zasadzono rośliny, był izolowany smołą i powłoką ołowianą na których umieszczano warstwę odsączającą, a następnie grubą warstwę ziemi, w której rosły drzewa i krzewy, sztucznie nawadniane. Zwisające z tarasów pnącza zakrywały mury, co sprawiało wrażenie, że rośliny zawieszone są w powietrzu. Do ich nawadniania używano wody z Eufratu, którą dostarczano na poszczególne poziomy za pomocą systemu kanałów i drenów.

fuente: https://maravillasdelmundo.es/7-maravillas-del-mundo/jardines-colgantes-babilonia/

fuente: https://elarcadelosdioses.wordpress.com/2015/09/20/jardines-colgantes-de-babilonia/jardines-colgantes-babilonia/

fuente: https://wallpapercave.com/hanging-gardens-of-babylon-wallpaper