Tureckie tradycje łucznicze. Turcja 2019

 Na tureckie tradycje łucznicze składają się zasady, rytuały i praktyki społeczne, umiejętność wytwarzania tradycyjnego sprzętu, dyscypliny łucznicze i techniki strzelania, które ewoluowały przez wieki. Tradycyjne łucznictwo obejmuje różne rodzaje dyscyplin uprawianych pieszo i konno. Depozytariusze i praktycy trenują indywidualnie lub w grupach, doskonaląc umiejętności samodzielnie lub biorąc udział w zawodach i imprezach okolicznościowych. Kluczowym składnikiem tego elementu dziedzictwa jest sztuka wytwarzania tradycyjnego sprzętu łuczniczego. Jest on wykonywany z naturalnych surowców, takich jak drzewa uprawiane w określonych warunkach klimatycznych na dużych wysokościach, organiczne kleje, rogi i ścięgna zwierząt, jedwab i skóra. Rzemieślnicy muszą zatem mieć zaawansowaną wiedzę na temat przyrody, w tym roślin, zwierząt i klimatu. Sprzęt łuczniczy jest na ogół zdobiony kaligrafią, ornamentami i intarsjami. W ostatnich latach nastąpił znaczny wzrost liczby łuczniczek i stażystek, jak również organizacji pozarządowych zaangażowanych w łucznictwo w różnych regionach Turcji. 

fuente: Competencia Del Tiro Al Arco En Turquía Imagen de archivo editorial - Imagen de cubo, actividad: 33870599 (dreamstime.com)

 fuente. Arcos tradicionales turcos se utilizaron por primera vez en Alemania (sporthd.news)

Tradycja malowanej ceramiki z Kosiv. Ukraina. 2019

 Tradycja malowanej ceramiki z Kosiv, w tym naczyń, przedmiotów ceremonialnych, zabawek i kafli  sięga XVIII wieku, a okres największego rozkwitu osiągnęła  w połowie XIX wieku. Wyroby są wytwarzane z miejscowej szarej gliny, glazurowanej białą glinką o kremowej konsystencji. Po wysuszeniu zdobi się je techniką drapania metalowym rylcem, uzyskując w ten sposób deseń o wyraźnych konturach. Następnie przedmioty te są wypalane i malowane tlenkami metali dla uzyskania tradycyjnych zielonych i żółtych barw, charakterystycznych dla tej ceramiki. Niekiedy mistrzowie garncarscy stosują także domieszkę kobaltu, jednak bardzo ostrożnie, aby nie zakłócić tradycyjnej kolorystyki. Podczas wypalania, zielony barwnik rozprzestrzenia się na powierzchni przedmiotów, tworząc efekt akwareli, zwykle nazywany „łzami”. Cechą wyróżniającą ceramikę z Kosiv jest jej metaforyczne wzornictwo, nawiązujące do historii, życia, folkloru, wierzeń i zwyczajów Hucułów oraz otaczającego ich świata roślin i zwierząt. Ceramika jest używana w życiu codziennym i ma wartość zarówno praktyczną, jak i artystyczną. Mistrzowie garncarscy pracują w warsztatach rodzinnych lub małych manufakturach, a praktyka rzemieślnicza stanowi wyznacznik tożsamości i przynależności do społeczności lokalnej.

 fuente: Traditional Ukrainian Pottery: Kosiv Ceramics - Cobblestone Freeway

  fuente: Косів. Забута перлина Карпат - Ukrainian people

 

 fuente: Traditional Ukrainian Pottery: Kosiv Ceramics - Cobblestone Freeway

fuente. Ukrainian Kosiv hand-made ceramics is proposed to be added in the UNESCO Intangible Heritage List | Unesco, Pottery, Ceramics (pinterest.com)

Lazgi, taniec z Chorezmu. Uzbekistan 2019

Ruchy taneczne lazgi, tańca pochodzącego z regionu Chorezmu, nawiązują do otoczenia przyrodniczego i uczuć takich jak miłość i szczęście, stanowiąc wyraz inwencji twórczej człowieka. Początkowo taniec był związany z regionem Chorezmu, ale obecnie wykonywany jest w całym Uzbekistanie. O jego wielowiekowych korzeniach świadczą malowidła zachowane na stanowisku archeologicznym Topraq-Kala w regionie Chorezmu. Taniec czerpie inspirację z życia codziennego ludzi i społeczności. Cechuje go poczucie harmonii jednoczącej muzyków, śpiewaków i tancerzy. Słowa są bardzo często odą do miłości i dobroci. Istnieją dwie odmiany lazgi: taniec z figurami i taniec improwizowany. W  przypadku tego pierwszego emocje są wyrażane poprzez konkretne ruchy. Interpretacyjna, improwizowana forma tańca rozwija się żywiołowo wraz z rosnącą dynamiką rytmu i ruchów tanecznych.  Lazgi jest przede wszystkim formą ekspresji osobistej. Lazgi tańczy się z figurami podczas obchodów świąt narodowych i tradycyjnych uroczystości. Podczas wydarzeń rodzinnych i towarzyskich przeważa forma interpretacyjna, dla której inspiracją jest życie codzienne. 

                      fuente. Uzbekistan to host International Lazgi Dance Festival in Khiva (uzbek-travel.com)

                       fuente: Khorazm dance, Lazgi - intangible heritage - Culture Sector - UNESCO

fuente: Uzbek Khorazm dance «Lazgi» is included on the Representative List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity of UNESCO | UNESCO

Sztuka muzyczna waltornistów. Francja, Belgia, Luksemburg, Włochy 2020

 Na tradycyjną sztukę waltornistów składa się cały zestaw wiedzy i technik związanych z opanowaniem gry na instrumencie, jak również z kontrolą oddechu, vibrato, rezonansem przestrzennym i poczuciem wspólnoty. Ton, czystość i precyzja dźwięków generowanych przez róg zależy od umiejętności oddechowych muzyka, a technika gry na instrumencie opiera się na jego umiejętności kontrolowania własnego ciała. Barwa dźwięków waltorni jest czysta i przenikliwa, szczególnie w odniesieniu do tonów wysokich, a jej zakres dźwiękowy oparty jest na naturalnym rezonansie z bogatymi harmoniami. Dwunastodźwiękowy zakres instrumentu pozwala tworzyć kompozycje ze śpiewaną melodią, z towarzyszeniem drugiego głosu i zharmonizowaną z partyturą basową. Śpiew będący integralną częścią muzyki wykonywanej na waltorni sprawia, że gra na tym instrumencie sprzyja spójności społecznej i koleżeństwu.  Tradycyjna metoda nauki gry na walatorni polega na naśladownictwie i ustnym przekazywaniu  odpowiedniej wiedzy i technik. Współcześnie jednak instrumentaliści rzadko uczą się samodzielnie, najczęściej zdobywają umiejętności w szkołach muzycznych. Repertuar dla tego instrumentu jest rozwijany i wzbogacany o nowe, dynamiczne utwory nieprzerwanie od XVII wieku. 

fuente: El arte musical de los trompistas, una técnica instrumental vinculada al canto, el control del aliento, el vibrato, la resonancia espacial y la camaradería - patrimonio inmaterial - Sector de Cultura - UNESCO

fuente: El arte musical de los trompistas, una técnica instrumental vinculada al canto, el control del aliento, el vibrato, la resonancia espacial y la camaradería - patrimonio inmaterial - Sector de Cultura - UNESCO

Tradycyjna muzyka i taniec w Setesdal. Norwegia 2019

W praktyce tradycyjnej muzyki i tańca z Setesdal, gra na instrumentach, taniec i śpiew (stev/stevjing) są ze sobą ściśle powiązane i osadzone w kontekście społecznym. Melodie pochodzą od tańca „gangarskiego” (tradycyjnego chodzonego na 2/4 lub 3/8) i są w większości utworami tanecznymi, zaś melodie piosenek „stev” można grać na instrumentach, a ich teksty często opisują sposób tańczenia lub grania na instrumentach. „Stev” jest często śpiewany w przerwach między tańcem a grą i jest wykonywany solo, w duecie lub przez większą liczbę śpiewaków prowadzących ze sobą rodzaj dialogu, co nosi nazwę „stevjing”. Teksty to czteroliniowe wiersze opowiadające różne historie. Taniec jest praktykowany przez pojedyncze pary lub przez wiele par poruszających się w kręgu, zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Taniec, podczas którego następuje zmiana partnerów, może być wykonywany spokojnie lub niezwykle energicznie. Muzyka grana jest na skrzypcach z Hardanger (zwanych hardingfele), norweskim instrumencie narodowym i na harfie szczękowej. Tradycja kulturowa z Setesdal sięga XVIII wieku i jest cały czas żywa.

fuente. Práctica de la danza y la música tradicionales del Valle de Setesdal: tocar un instrumento, bailar y cantar (“stev” / “stevjing”) - patrimonio inmaterial - Sector de Cultura - UNESCO

fuente: Practice of traditional music and dance in Setesdal, playing, dancing and singing (stev/stevjing) - intangible heritage - Culture Sector - UNESCO

Praktyki then grup etnicznych Tày, Nùng i Thai. Wietnam 2019

 Then – główna praktyka rytualna grup etnicznych Tày, Nùng i Thai w Wietnamie – odzwierciedla ich poglądy na temat ludzi, świata przyrody i wszechświata. Obrzędy then opisują podróż, podczas której Mistrz then (mężczyzna lub kobieta) nadzoruje wędrówkę duchów żołnierzy z królestwa ziemskiego do niebieskiego, w celu ofiarowania przedmiotów kultu i przedstawienia swoich modlitw o pokój, uzdrowienie chorych, dobre zbiory, szczęśliwy nowy rok itp. Mistrz rozpoczyna podróż od śpiewu i trącania strun lutni. W zależności od intencji modłów, mistrzowie then organizują podróże do różnych miejscowych bóstw. Podczas ceremonii, odprawianej w domu jednego z wiernych, na świeżym powietrzu lub przy ołtarzu w domu Mistrza, posługuje się on różnymi przedmiotami, np. mieczem wypędzającym demony, różdżką yin i yang, dzwonem itp. Mistrz ubrany jest w strój ceremonialny, śpiewa w języku swojej grupy etnicznej, gra na lutni, potrząsa grzechotkami i macha wachlarzem. Niektórym ceremoniom towarzyszy kobieca grupa taneczna. 

fuente: https://ich.unesco.org/es/10b-lista-representativa-01098?include=slideshow_inc.php&id=01379&call=slideshow&mode=scroll

fuente. Vài nét về tín ngưỡng Then của người dân tộc Tày, Nùng - VIETNAM GOLDEN BOOKS | HÀNH TRÌNH QUẢNG BÁ CÁC GIÁ TRỊ DỊCH VỤ VIỆT NAM (firstvietnam.vn)

                            fuente. Độc đáo lễ hội bà chúa Then của người Tày, Nùng và Thái - Ontopwiki

 

fuente: La práctica del ‘then’ por los grupos étnicos tày, nùng y thái de Viet Nam - patrimonio inmaterial - Sector de Cultura - UNESCO

Pielgrzymka do klasztoru św. Judy Tadeusza Apostoła. Iran, Armenia 2020

 Tradycyjna trzydniowa pielgrzymka do klasztoru św. Judy Tadeusza ma miejsce co roku w lipcu. Pielgrzymka oddaje cześć dwóm wybitnym świętym: św. Judzie Tadeuszowi, jednemu z pierwszych apostołów głoszących chrześcijaństwo oraz św. Zuzannie Rzymskiej, pierwszej chrześcijańskiej męczennicy. Depozytariuszami tego elementu dziedzictwa są: ludność ormiańska mieszkająca w Iranie, Ormianie pochodzenia irańskiego mieszkający w Armenii oraz wyznawcy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego. Pielgrzymi gromadzą się w irańskim mieście Tabriz przed udaniem się do klasztoru, a ci, którzy przyjeżdżają ze stolicy Armenii, Erywania, co roku pokonują 700 km, które dzielą to miasto od klasztoru. Na ceremonię religijną składa się szereg specjalnych nabożeństw, procesji, modlitw i postów. Jej kulminacją jest Msza i Komunia Święta. Jest także czas zarezerwowany na występy tradycyjnych ormiańskich zespołów artystycznych i delektowanie się typowymi potrawami kuchni ormiańskiej. Klasztor św. Judy Tadeusza Apostoła jest miejscem pielgrzymek od ponad dziewiętnastu wieków, ale w okresie władzy radzieckiej zostały one zakazane w Armenii i wznowione dopiero w latach 90. XX wieku, po odzyskaniu przez kraj niepodległości.

 fuente: UNESCO-designated monastery offers 360° virtual tours - Tehran Times

                                                   fuente: WordPress › Error (irandoostan.com)

fuente: Profesan fe a San Judas Tadeo - El Sol de Tlaxcala | Noticias Locales, Policiacas, sobre México, Tlaxcala y el Mundo