Północna część Spreeinsel – wyspy leżącej na rzece Sprewie w centrum Berlina – gdzie znajduje się jeden z najważniejszych kompleksów muzealnych świata, obejmujący: Muzeum im. Bodego (Bodemuseum), Muzeum Pergamońskie ( Pergamonmuseum), Nowe Muzeum ( Neues Museum), Starą Galerię Narodową (Alte Nationalgalerie) oraz Stare Muzeum (. Altes Museum). W zbiorach Wyspy Muzeów znajdują się głównie eksponaty archeologiczne oraz dzieła sztuki z XIX w.
Stare Muzeum zostało zbudowane w latach 1825–1828 przez Karla Friedricha Schinkela w stylu klasycystycznym. Budowę rozpoczęto z myślą o udostępnieniu zbiorów sztuki antycznej szerokiej publiczności, na polecenie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III. Na parterze znajdują się głównie zbiory rzeźb greckich, etruskich i rzymskich, na piętrze natomiast zbiory sztuki staroegipskiej Tymczasowo, od 2005 do 2009 roku znajdowało się tu słynne popiersie Nefertiti.
Neues Museum zostało wybudowane w latach 1843–1855 przez pruskiego architekta Friedricha Augusta Stülera. W czasie II wojny światowej
budynek muzeum, podobnie jak cały cały kompleks Wyspy Muzeów, został w
70% zniszczony. Odbudowę dopiero po zjednoczeniu Niemiec w 1990
powierzono brytyjskiemu architektowi Davidowi Chipperfieldowi. W muzeum zgromadzono eksponaty sztuki egipskiej, wraz ze słynnym popiersiem egipskiej królowej Nefretete z 1340 r. p.n.e., a także zbiory archeologiczne z czasów prehistorycznych, starożytnych i wczesnego średniowiecza.
Stara Galeria Narodowa
Budowę gmachu muzeum rozpoczął Friedrich August Stüler, a po jego śmierci ukończył w roku 1876 Johann Heinrich Strack. Budynek zbudowany został na wzór świątyni w porządku korynckim. Do wejścia prowadzą monumentalne schody zwieńczone posągiem konnym cesarza Fryderyka Wilhelma IV, autorstwa Aleksandra Calandrellego. Ekspozycja obejmuje XIX wieczne malarstwo i rzeźbę.
Muzeum im. Bodego zostało wzniesione w latach 1897–1904 na podstawie projektu królewskiego architekta Ernsta von Ihne. Można tu zobaczyć zbiory: kolekcję malarstwa (m.in Donatello, Verrocchio, Bernini), kolekcję rzeźb z kości słoniowej z XVII i XVIII w. kolekcję sztuki bizantyjskiej oraz dział numizmatyczny zawierający zbiory monet od VII w. p.n.e. - XX w.
Muzeum Pergamońskie gdzie zrekonstruowano Wielki Ołtarz Zeusa (pergameński ołtarz). Słynie także ze zbiorów starożytnej architektury oraz hellenistycznej rzeźby. Znajduje się tu m.in. brama Isztar. wybudowane zostało w latach 1910–1930 przez Ludwiga Hoffmanna według planów Alfreda Messela.
Pergameński ołtarz
Nowe centrum Galeria James Simon (James-Simon-Galerie)
Modernistyczne zespoły mieszkaniowe
Osiedla modernistyczne były efektem innowacyjnej polityki mieszkaniowej prowadzonej po I wojnie światowej, szczególnie w okresie Republiki Weimarskiej.
Celem polityki była budowa funkcjonalnych mieszkań za przystępną cenę,
by poprawić warunki życia ludności o niskich dochodach. Projektowano
słoneczne, jedno-, pięciopokojowe mieszkania z balkonami, wyposażone w
kuchnie i łazienki. W latach 1924–1931 powstało w Berlinie 140 tysięcy nowych mieszkań.
Szczególną wagę przykładano do funkcjonalności osiedli, zapewniano
dobrze rozwiniętą infrastrukturę publiczną oraz liczne tereny zielone
(parki i skwery). Głównymi planistami berlińskich osiedli byli niemieccy architekci przedwojennego modernizmu Bruno Taut i Martin Wagner, z którymi współpracowali również inni budowniczowie, m.in. Hans Scharoun i Walter Gropius.
Gartenstadt Falkenberg (1913 – 1916)
Siedlung Schillerpark (1924 – 1930)
Großiedlung Britz (1925 – 1930)
Wohnstadt Carl Legien (1928 – 1930)
Weiße Stadt (1929 – 1931)
Großiedlung Siemensstadt (1929 – 1934)
Pałace i zespoły parkowe w Poczdamie i Berlinie
Rezydencje, ogrody i parki zajmują ponad 500 ha pomiędzy Sanssouci w Poczdamie a Pawią Wyspą w Berlinie. Obejmują 150 budowli wzniesionych na zlecenie władców Prus i Brandenburgii pomiędzy 1730 a 1916.
Pałac i park Glienicke
Leżą w południowo-zachodniej części Berlina, Wannsee, w dzielnicy Steglitz-Zehlendorf. Późno-klasycystyczny pałac zaprojektował Karl Friedrich Schinkel na zlecenie księcia Karola Pruskiego w 1826. Pałacyk myśliwski zbudowano w XVII w. W XIX w. Karol Pruski zlecił jego przebudowę w stylu neogotyckim Ferdinandowi von Arnim.Pałacyk myśliwski
Pałac
Park Klein-Glienicke
Wzniesienie Böttcherberg
Pawia Wyspa (Pfaueninsel)
Leży na Haweli niedaleko Jeziora Großer Wann, w berlińskiej dzielnicy Steglitz-Zehlendorf. Nazwa wyspy pochodzi od hodowanych tu pawi. W XVIII w. Fryderyk Wilhelm II Pruski wzniósł na wyspie romantyczny pałac (maison de plaisance) otoczony parkiem (ok. 67 ha) projektu Petera Josepha Lennégo. Park był pomyślany jako rozszerzenie i dopełnienie Nowego Ogrodu.
Neogotycki dom rycerski
Pałac królewski - rezydencja letnia królów pruskich.
Kompleks Sanssouci
Leży w północno-zachodniej części Poczdamu. Został założony w poł. XVIII w. przez króla Prus, Fryderyka II Wielkiego, który przebudował wzniesiony tu w 1669 r. barokowy pałac. Projekt powierzył Georgowi Wenzeslausowi von Knobelsdorffowi, który nadał rezydencji nowy styl rokoko. W poł. XIX w. pałac został przebudowany przez Fryderyka Wilhelma IV w stylu klasycystycznym. Park, z niemodnego wówczas już ogrodu barokowego, przekształcono w park krajobrazowy.
Pałac Sanssouci – rokokowy pałac Hohenzollernów we wschodniej części parku Sanssouci. Został wzniesiony w latach 1745–1747 jako rezydencja letnia na zlecenie króla Prus Fryderyka II Wielkiego przez Georga Wenzeslausa von Knobelsdorffa według szkiców fundatora. Przebudowany i rozbudowany w latach 1840–1842 przez Ludwiga Persiusa (projekty) i Ferdinanda von Arnima (kierownictwo budowy) na życzenie Fryderyka Wilhelma IV.
Galeria sztuki (Bildergalerie)
Pawilon chiński
Pawilon kratowy
Belweder Klausberg
Pawilon Smoków wybudowany na wzgórzu Klausberg (1770-1772)
Pałac Charlottenhof – dawna rezydencja letnia księcia Fryderyka Wilhelma (1795–1861) w południowo-zachodniej części parku Sanssouci. Przebudowana w latach 1826–29 w stylu klasycystycznym przez Karla Friedricha Schinkla i jego ucznia Ludwiga Persiusa.
Projekt parku Charlottenhof opracował znany architekt krajobrazu Peter Joseph Lenné, który przeobraził płaski i częściowo bagienny teren w park w stylu angielskim
z jego charakterystycznymi elementami: łąkami, indywidualnymi grupami
drzew i wodą. Nowy ogród został płynnie połączony ze starym parkiem Sanssouci z czasów Fryderyka Wielkiego. Prace ogrodnicze w parku wykonał Hermann Sello.
Nowy Pałac leży w zachodniej części parku Sanssouci. Został zbudowany w latach 1763-69 na zlecenie króla PrusFryderyka II Wielkiego.
Pierwotnie służył jako dom gościnny, w latach 1871-1918 pełnił funkcję
rezydencji cesarskiej. Obecnie (2008) w pałacu mieści się muzeum a dawne budynki gospodarcze zajmuje Uniwersytet Poczdamski.
Nowa Oranżeria leży w północnej części parku Sanssouci, został zbudowany w latach 1851–64 na zlecenie Fryderyka Wilhelma IV.
Nowy Ogród
Leży w północnym Poczdamie pomiędzy Jeziorem Świętym ( Heiliger See) a Jeziorem Jungfern (Jungfernsee). Kompleks został założony przez Fryderyka Wilhelma II w 1787. Budowę pałacu powierzono początkowo Karlowi von Gontardowi a następnie Carlowi Gotthradowi Langhausowi. Projektowaniem parku zajmowali się kolejno Johann August Eyserbeck i Peter Joseph Lenné (po 1815). Na terenie parku znajduje się również pałac Cecilienhof wzorowany na angielskich dworach gotyckich z czasów Tudorów, zbudowany przez Paula Schultze-Naumburga dla następcy tronu Wilhelma Hohenzollerna i jego małżonki Cecylii, księżniczki Meklemburgii i Schwerinu.
Tereny wokół Lasku Mirbacha na północy, rozciągające się do brzegu Jeziora Jungfern oraz na południu graniczące z Grosse i Kleine Weinmeisterstrasse.
foto: frankenschulz
Pałac Cecilienhof
Pałac i park w Babelsberg, Poczdam
Pałac został zbudowany w latach 1835 - 1949, natomiast park w latach 1842 y 1867, według projektu księcia Pückler-Muskau.
Obserwatorium w Babelsbergu
Wieża Einsteina
Pałac i park Sacrow wraz z kościołem Zbawiciela
Kościół Zbawiciela
foto: Uwe S.
Dawna szkoła ogrodnicza, Kaiserbahnhof
Pałac Lindstedt wraz z otaczającym parkiem
Późnoklasycystyczny pałac w stylu rzymskiej willi, wybudowany na zlecenie króla Prus Fryderyka Wilhelma IV, który planował przeprowadzić się tu na starość. Pałac wzniesiono w latach 1858–60 na terenie posiadłości Lindstedt położonej na północny zachód od parku Sanssouci.
Belweder na wzgórzu Pfingstberg
Budowla powstała na bazie szkiców Fryderyka Wilhelma IV, pod kierownictwem Ludwiga Persiusa, Friedricha Augusta Stülera i Ludwiga Ferdinanda Hessego. Z pierwotnego planu pałacu letniego zrealizowano jedynie fragment – fasadę z dwiema wieżami. Park wokół budowli zaprojektował Peter Joseph Lenné.
Kolonia rosyjska Alexandrowka, Kapellenberg
Osiedle drewnianych domów w stylu rosyjskim z początku XIX w. na północy Poczdamu. Kolonia została zaprojektowana przez Petera Josepha Lennégo na zlecenie króla Prus Fryderyka Wilhelma III dla ostatnich dwunastu rosyjskich śpiewaków z dawnego 62-osobowego chóru żołnierzy rosyjskich.
Pokój dwuosobowy kosztuje od 185 PLN.
