Kolej transirańska, łącząca Morze Kaspijskie na północnym wschodzie z Zatoką Perską na południowym zachodzie, przebiega przez dwa łańcuchy górskie, rzeki, płaskowyża, kompleksy leśne i równiny w czterech strefach klimatycznych. Kolej budowano od 1927 do 1938 roku. Zaprojektowane z niezwykłym rozmachem przedsięwzięcie zrealizowane zostało dzięki współpracy rządu Iranu z 43 firmami budowlanymi z różnych krajów. Szlak prowadzi z portu Bandar-e Emam Chomejni nad Zatoką Perską przez Ahwaz, Kom i Teheran do portu Bandar-e Torkaman nad Morzem Kaspijskim. Jego długość wynosi 1394 km i jest na nim położonych 90 stacji kolejowych. Po drodze szlak przecina pasmo górskie Elburs i góry Zagros. Pokonanie dwóch łańcuchów górskich, często na poziomie powyżej 2000 m n.p.m. (najwyższy punkt znajduje się na wysokości 2214 m n.p.m.), wymagało zastosowania zaawansowanych rozwiązań inżynieryjnych. Na całym szlaku wybudowano 224 tunele, w tym 11 tuneli spiralnych, oraz 4772 wiadukty i mosty.
19 lip 2022
.jpg)
18 lip 2022
Portyki Bolonii. Włochy 2021
Wpis obejmuje 12 zespołów podcieni wraz z sąsiednią zabudową w centrum Bolonii, pochodzących z różnych okresów – od XII wieku do dziś. Podcienia w Bolonii liczą w sumie 62 km długości. Są one drewniane i murowane, z kamienia lub z cegły, a nawet z żelbetu. Biegną wzdłuż ulic, placów, pasażów, stref pieszych, po jednej lub po obu stronach ulicy. Portyki mają swe początki w czasach późnego średniowiecza, i są efektem powiększania powierzchni mieszkalnych budynków z powodu nagłego wzrostu populacji, napływu studentów i uczonych związanych z Uniwersytetem Bolońskim oraz imigracji ludności wiejskiej. Początkowo jedynie poszerzano piętra wyższe, następnie zaczęto budować także kolumny podtrzymujące piętra, aby zapobiec zawaleniu. Są wśród nich budowle z portykami, które nie znajdują się w ciągu budynków i dlatego nie stanowią części przejścia dla pieszych lub krytego pasażu. Podcienia przede wszystkim dają schronienie w razie niekorzystnych warunków atmosferycznych i pozwalają na prowadzenie działalności handlowej. Tradycyjne sklepione arkady portyków zostały zastąpione w XX wieku konstrukcjami z betonu.
.jpg)
Arco Bonaccorsi
.jpg)
Najdłuższy portyk ma długość 3,796 km i 666 łuki; prowadzi do Sanktuarium Madonna di San Luca.
.jpg)
.jpg)
Najstarszy portyk przy kościele Santa Maria Lacrimosa degli Alemanni o długości 650 m. Został zbudowany w latach 1619 -1631.
Dom Isolani na ul. Strada Maggiore zbudowany ok.1250 r.
Portyk Archiginnasio (Pavaglione) w pałacu Palacio dei Banchi z XVI w.
Portyk przy pałacu Grassi na ulicy Marsala.
Portyk w Pałacu Podestà
foto: Jean- Pierre Dalbéra
Portyk w kościele Santos Bartolomeo i Gaetano
17 lip 2022
Zespół archeologiczno-astronomiczny w Chankillo. Peru 2021
Obszar zabytkowy z 250–200 r. p.n.e. leży w środkowo-północnej części wybrzeża Peru, w dolinie Casma., Znajduje się tam zespół budowli, które, wraz z elementami naturalnymi w krajobrazie pustynnym, tworzyły system pozwalający na oznaczanie za pomocą słońca dat dziennych na przestrzeni całego roku. Wpis obejmuje otoczony potrójnymi wałami zespół posadowiony na szczycie wzniesienia, zwany świątynią warowną, dwa zespoły budowli, mieszczące obserwatorium i centrum administracyjne, trzynaście wież w kształcie prostopadłościanów, zbudowanych na grzbiecie wzniesienia oraz Cerro Mucho Malo, naturalny punkt orientacyjny, który stanowi dopełnienie zespołu trzynastu wież. Centrum ceremonialne było prawdopodobnie miejscem kultu słońca, a obserwatoria wzniesione na obu krańcach linii trzynastu wież, biegnącej wzdłuż osi północ – południe, pozwalały na obserwowanie wschodu i zachodu słońca w ciągu całego roku. Miejsce świadczy o umiejętności wykorzystania cyklu solarnego i sztucznego horyzontu do oznaczania przesilenia zimowego i letniego oraz równonocy wiosennej i jesiennej, a także wszystkich dat dziennych, z dokładnością do jednego lub dwóch dni.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Petroglify nad Jeziorem Onega i Morzem Białym. Rosja 2021
Wpis obejmuje 4500 petroglify z okresu neolitu (6 do 7 tysięcy lat temu) na terenie dzisiejszej Republiki Karelii. Jest to jedno z największych stanowisk w Europie z petroglifami dokumentującymi kulturę neolitu w Fennoskandynawii. Petroglify powstały w pobliżu osad i cmentarzysk.
Nad jeziorem Onega znaleziono 22 bloki skalne z ponad 1200 petroglifami, głównie przedstawiającymi ptaki, zwierzęta, na wpół ludzkie, na wpół zwierzęce figury i kształty geometryczne, które mogą być odczytane jako symbole księżyca i słońca.
Nad Morzem Białym (11 bloków skalnych) udokumentowano ponad 3400 elementów sztuki naskalnej, przedstawiające głównie sceny z polowań lub żeglarstwa, a także kalkomanie przedstawiające stopy zwierząt i ludzi.
fuente: pinterest.com
16 lip 2022
Getbol – koreańskie równiny zalewowe. Korea Południowa 2021
Wpis obejmuje cztery komponenty: Seocheon Getbol, Gochang Getbol, Shinan Getbol i Boseong-Suncheon Getbol, leżące na wschodnim wybrzeżu Morza Żółtego, na południowo-zachodnich i południowych krańcach Republiki Korei. Jednoczesne występowanie specyficznych warunków geologicznych, morskich i klimatycznych doprowadziło do powstania różnych systemów osadów przybrzeżnych. Poszczególne komponenty ilustrują typy wybrzeża przy ujściu rzeki, przy otwartych wodach zatoki, na archipelagu i przy mierzei.
Odnotowuje się tu 2150 gatunków flory i fauny, w tym 22 gatunki zagrożone lub bliskie zagrożeniu w skali światowej, co oznacza bardzo wysoki stopień różnorodności biologicznej. Obszar ten jest siedliskiem 47 gatunków morskich bezkręgowców endemicznych, w tym 5 zagrożonych, a także 118 gatunków ptaków migrujących, dla których stanowi żerowisko o witalnym znaczeniu. Do endemicznej fauny należy ośmiornica Octopus minor i detrytofagi, takie jak różne gatunki krabów morsko-lądowych: Macrophtalmus japonica, Uca lactea, Ocypode stimpsoni, a także wieloszczety i małże.
.jpg)
15 lip 2022
Granice Imperium Rzymskiego. Niemcy, Holandia 2020
Limes przebiega wzdłuż lewego brzegu dolnego Renu na długości około 400 km – od masywu nadreńskiego w Niemczech do wybrzeży Morza Północnego w Holandii. To międzynarodowe dobro światowego dziedzictwa składa się ze 102 elementów, związanych z jednym odcinkiem granic Imperium Rzymskiego, które w II w. n.e. rozciągały się na długości 7500 km na terytorium Europy, Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Dobro obejmuje miejsca związane z infrastrukturą wojskową i cywilną, które wyznaczały granice dolnej Germanii od I do V w.n.e. Pozostałości archeologiczne obejmują bazy wojskowe, forty, kazamaty, wieże, tymczasowe obozowiska, drogi, porty, bazę morską, akwedukt i kanał, a także osady cywilne, miasta, cmentarze, sanktuaria, amfiteatr i pałac.
Limes w Niemczech rozciągał się na długości 400 km. od Kleve go Remagen.
Fort Castra Vetera niedaleko miasta Xanten (Niemcy)
.jpg)
Park Archeologiczny w Xanten
W Kolonii znajdują się resztki fortecy Colonia Clauda Ara Agrippinensium z 50 r. n.e
Muzeum Ryzmsko-Germańskie (Römisch – Germanisches Museum).
Mozaika Dionizosa z ok. 220 r. n.e
Wieże Römerturm Helenenturm
.jpg)
Resztki akweduktu Eifel - jednego z najstarszych w Imperium Ryzmskim.
fuente: Urban Ghosts Media llegará pronto
W Bonn warto zwiedzić Muzeum Rheinisches Landesmuseum Bonn (LVR Landesmuseum Bonn)
.jpg)
fuente: LVR-Landesmuseum Bonn – Antigüedad clásica (hansotten.com)
.jpg)
W fortcie w Bonn (Castra Bonna) mieszkało 7000 legionistów.
Fort Novaesium w Neuss założony ok. 12 r.p.n.e, można zobaczyć rzymskie potostałości w Muzeum Clemens Sels.
Forty wspierające: Kalkar (Burginatium), Alpen, Moers (Asciburgium), Krefeld (Gelduba), Monheim, Dormagen (Durnomagus) i Remagen (Rigomagus). Odkryto także tymczasowe obozowiska: 16 w Ueden, 4 w Wesel, Alpen, 12 w Alfter/Bornheim i 10 w Bonn.
Limes w Holandii rozciąga się na 120 km., między miastami Katwitjk i Lobith-Herwen, blisko granicy z Niemcami. Przecinał regiony Zuid-Holland, Utrecht i Gelderland.
Na terenie obecnej holandii znajdowało się dużo fortów: w Katwijk (Lugdunum Batavorum). Praetorium Agrippinaese w Valkenburg, Nigrum Pullum (Zwammerdam), Fectio (Bunnik-Vechten), Mannaricium (Maurik), Carvo (Kesteren), Castra Herculis (Arhem-Meinerswijk), Carvium (Bijlandse Waard).
Między Katwijk i Leiden można zobaczyć resztki rzymskiej drogi, niedaleko miasta Valkenburg se znajduje się rekonstrukcja drogi z 214 r.
W Leiden (Holandia) można zobaczyć rekonstrukcje foru w Parku Archeologicznym Matilo.
.jpg)
W Woerden (Holandia) znajdował się fort Laurium. Znaleziono także resztki kilku łodzi.
Trajectum w Utrecht (Holandia), gdzie znajdowały się trzy forty Trajectum, których tesztki można zobaczyć w podziemiach katedry.
W Voorburg (Holandia) znajdowało się rzymskie miasto Forum Hadriani.
W Alphen aan den Rijn (Holandia) można zwiedzić Park Tematyczny Archeon.
.jpg)
14 lip 2022
Granice Imperium Rzymskiego. Niemcy, Austria, Słowacja 2021
Łacińska nazwa limes oznacza granicę lub przesiekę. Część zachodnia limesu obejmuje odcinek o długości około 600 km, biegnący wzdłuż granicy Imperium Rzymskiego wyznaczonej przez Dunaj. Limes naddunajski był częścią znacznie dłuższej granicy Imperium, która okrążała Morze Śródziemne. Stanowi on świadectwo specyfiki tej części granicy, dzięki wyłonieniu miejsc najbardziej charakterystycznych, takich jak drogi, fortece legionistów i związana z nimi zabudowa, niewielkie forty i tymczasowe obozowiska. Miejsca te są ściśle związane z topografią lokalną.
Rzymski obóz wojskowy Carnuntum (Austria) oraz stolica rzymskiej prowincji Panonia, a od II wieku Górnej Panonii. Pierwszy raz wspomniane w 6 n.e., kiedy w czasie wypraw przeciw Markomanom bazę miał tutaj przyszły cezar Tyberiusz. Większe wojskowe osadnictwo rzymskie datowane jest na lata 40/50 pierwszego wieku n.e.
Lauriacum była stolicą prowincji Noricum, sufragania patriarchatu w Akwilei istniejącej w III i V wieku. Współcześnie Lauriacum jest stanowiskiem archeologicznym w Górnej Austrii niedaleko miasta Enns.
fuente: Enns Lauriacum Roemerlager / Enns /Linz-Wels Nr. wf84835 - oldthing: Ansichtskarten OberösterreichObóz legionistów rzymskich Vindobona we Wiedniu zbudowany prawdopodobnie ok. 100 r.n.e
.jpg)
.jpg){kind=link}
W Eining (Niemcy) znajdują się ruiny obozu rzymskiego zbudowanego ok. 80 r.n.e
.jpg)
Ruiny fortu Gerulata leżą w dzielnicy Rusovce w Bratysławie.
Obóz w Iza (Kelemantia) położony w regionie Nitra na Słowacjii.
.jpg)