W praktyce tradycyjnej muzyki i tańca z Setesdal, gra na instrumentach, taniec i śpiew (stev/stevjing) są ze sobą ściśle powiązane i osadzone w kontekście społecznym. Melodie pochodzą od tańca „gangarskiego” (tradycyjnego chodzonego na 2/4 lub 3/8) i są w większości utworami tanecznymi, zaś melodie piosenek „stev” można grać na instrumentach, a ich teksty często opisują sposób tańczenia lub grania na instrumentach. „Stev” jest często śpiewany w przerwach między tańcem a grą i jest wykonywany solo, w duecie lub przez większą liczbę śpiewaków prowadzących ze sobą rodzaj dialogu, co nosi nazwę „stevjing”. Teksty to czteroliniowe wiersze opowiadające różne historie. Taniec jest praktykowany przez pojedyncze pary lub przez wiele par poruszających się w kręgu, zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Taniec, podczas którego następuje zmiana partnerów, może być wykonywany spokojnie lub niezwykle energicznie. Muzyka grana jest na skrzypcach z Hardanger (zwanych hardingfele), norweskim instrumencie narodowym i na harfie szczękowej. Tradycja kulturowa z Setesdal sięga XVIII wieku i jest cały czas żywa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz