Dziedzictwo UNESCO: Göbekli Tepe. Turcja 2018

25 kwi 2019

Göbekli Tepe. Turcja 2018

Göbekli Tepe (wybrzuszone wzgórze) – stanowisko archeologiczne w południowo-wschodniej Turcji, kryjące pozostałości prehistorycznego sanktuarium. Odkrycie to, razem z Nevalı Çori, doprowadziło do reorientacji współczesnej wiedzy o neolicie w Eurazji. Göbekli Tepe jest najstarszym znanym miejscem kultu stworzonym przez człowieka (jego powstanie datowane jest na 10 tys. lat p.n.e.). Amerykański rekonesans archeologiczny w 1964 roku uznał, że wzgórze to nie miało charakteru całkowicie naturalnego. Jednakże zakładano, że prawdopodobnie kryje cmentarzysko bizantyjskie lub też islamskie. Niemiecki Instytut Archeologiczny oraz Muzeum Archeologii i Mozaiki w Şanlıurfa rozpoczęły wykopaliska w 1994 roku. Prehistoryczny charakter tego miejsca rozpoznano od razu. Do 2009 roku przebadano tylko około 5% terenu. Ocenia się, że dokończenie wykopalisk może zająć jeszcze 50 lat.

fuente: www.tribuna.com.mx

Najstarsza warstwa (III) zawiera słupy megalityczne połączone młodszymi od nich ścianami, tworzące razem koliste lub owalne struktury. Jak dotąd odkopano 4 takie struktury. Badania geofizyczne wskazują na istnienie kolejnych 16 struktur tego typu. Warstwa III jest datowana na około 9 tysięcy lat p.n.e. W obrębie murów świątyni odkryto sześć kamiennych koryt, mających pojemność dochodzącą do 160 litrów. Osad znaleziony na ich dnie zawierał szczawiany powstałe po połączeniu wody z ziarnem; na tej podstawie naukowcy badający stanowisko wysnuli hipotezę, że koryta mogły służyć do warzenia prehistorycznego piwa.
W warstwie II odkryto szereg przylegających do siebie prostokątnych pokoi z podłogą z polerowanego wapienia. Jest ona datowana na 7500–6000 lat p.n.e.
Najwyższa i zarazem najmłodsza warstwa I zawiera pozostałości działalności rolniczej.