Nicea będąca miastem śródziemnomorskim o łagodnym klimacie, rozbudowała się jako zimowy kurort nad brzegiem morza, u podnóża Alp. Od połowy XVIII wieku była ulubionym miejscem pobytu arystokratycznych rodzin i osób z wyższych sfer, przede wszystkim z Wielkiej Brytanii, które zwykły spędzać tu zimę. W 1832 r. miasto należące wówczas do Królestwa Sabaudii przyjęło plan urbanistyczny, którego celem było uatrakcyjnienie pobytu cudzoziemców. Po przekazaniu Nicei Francji w 1860 r., zwykła, szeroka na 2 metry droga biegnąca wzdłuż wybrzeża, zwana Camin dei Inglesi, przeistoczyła się w Promenade des Anglais. W następnym stuleciu liczba cudzoziemców przyjeżdżających tu spędzić zimę, w tym zwłaszcza Rosjan, stale wzrastała, co doprowadziło do powstania nowych dzielnic poza terenem średniowiecznego starego miasta. Dążenie do optymalnego wykorzystania warunków klimatycznych i krajobrazowych Nicei ukształtowało urbanistykę tych dzielnic, a rozmaite wpływy kulturowe znalazły wyraz w eklektycznym stylu ich zabudowy, przyczyniając się do renomy miasta jako kosmopolitycznego kurortu zimowego.
fuente: Pin op NICE (pinterest.es)
Główną arterią miasta jest Promenade des Anglais (Promenada Anglików) z początku XIX wieku z ogrodem Jardin Albert I. To serce Nicei, gdzie zlokalizowane jest mnóstwo kawiarni, klubów i sklepów. To jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc przez turystów przybywających do miasta.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz