Bractwo Ducha Św. Congos z Villa Mella wyróżnia się w dziedzinie muzyki,
tańca i uroczystości ludowych. Występy odbywają się z okazji świat
religijnych, szczególnie obchodów Zesłania Ducha Świętego oraz podczas
pogrzebów członków społeczności. Bractwo składa się zasadniczo z muzyków
grających na instrumentach nazywanych congos. Są to bębny ręczne,
których pochodzenie jest przypisywane działaniom Ducha Świętego.
Bractwo, które jest obecnie otwarte dla wszystkich, bez względu na płeć
lub pochodzenie, zostało założone w XVI wieku przez afrykańskich
niewolników oraz ludzi o mieszanym pochodzeniu. Podczas uroczystości Ducha Świętego,
obchodzonych w Dzień Pięćdziesiątnicy (Zesłania Ducha Świętego),
odbywają się modlitwy, tańce i śpiewy przy akompaniamencie congos.
Organizowana jest także procesja, w której niesiona jest gołębica,
symbolizująca Ducha Świętego.
Tradycja widowisk tanecznych Cocolo
Widowiska taneczne Cocolo zapoczątkowane zostały przez potomków
niewolników, sprowadzonych przez Brytyjczyków w połowie XIX wieku z
Karaibów do pracy na plantacjach trzciny cukrowej. Społeczność
całkowicie odrębna językowo i kulturowo stworzyła własne kościoły,
szkoły, towarzystwa dobroczynne i ośrodki pomocy. Jednak najbardziej
wyróżniającą ją formą ekspresji pozostają organizowane co roku widowiska
teatralne. Początkowo mające pejoratywne zabarwienie pojęcie „Cocolo”,
odnoszące się do niewolników pracujących na brytyjskich plantacjach,
obecnie używane jest z dumą.
Widowisko Cocolo jest tradycyjnie wystawiane przez rozmaite grupy
teatralne podczas Świąt Bożego Narodzenia, w Dzień Świętego Piotra oraz w
czasie karnawału. W przedstawieniach wykorzystywane są wątki tematyczne
z różnych stron świata. Muzyka i gatunki tańca pochodzące z Afryki
przeplatają się z wątkami dramatycznymi, legendami i postaciami z Biblii
i średniowiecznej literatury europejskiej. Wśród elementów
przedstawienia są kolędy bożonarodzeniowe, występy kapel smyczkowych,
sławne widowisko Niega, na które składają się maskarady, wystawienia
scenek takich jak „Dawid i Goliat”, „Moko-Jombi” oraz „Kowboje i
Indianie”. Obecnie pozostała już tylko jedna trupa teatralna
wystawiająca te widowiska, złożona z aktorów w bardzo podeszłym wieku.
Muzyka i taniec merengue
Rodzaj żywej, radosnej muzyki i tańca, który ma swoje korzenie w Dominikanie. W dosłownym tłumaczeniu z języka hiszpańskiego merengue znaczy tyle co "beza". Muzykę wykreował w latach 20. XX wieku Ñico Lora, a wypromował Rafael Leónidas Trujillo, prezydent Dominikany w latach 30. XX wieku, kiedy to merengue stał się narodową muzyką i narodowym tańcem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz