Arirang jest gatunkiem lirycznej pieśni przekazywanej ustnie i
stale modyfikowanej. Występuje w różnych formach tradycyjnych, a także w
postaci aranżacji muzycznych, symfonicznych i współczesnych. W tekstach pieśni porusza się tematy takie jak
rozstanie, spotkanie, smutek, radość i szczęście. Jej rozmaite wersje
różnią się słowami i melodią. Uznaje się, że występuje 36 odmian pieśni,
które podlegają ustawicznym przekształceniom. Pieśń wykonuje się z
różnych okazji, w gronie rodziny i przyjaciół lub publicznie w czasie
uroczystości i świąt. Dzieci uczą się jej od rodziców i sąsiadów, w
szkole i w innych okolicznościach. Zespoły artystów zawodowych w
Pyongyang śpiewają różne wersje pieśni, a stowarzyszenia na rzecz jej
ochrony odgrywają ważną rolę w wykonywaniu, zachowywaniu i przekazywaniu
lokalnych odmian. Arirang występuje w sztuce widowiskowej, filmie, literaturze i innych współczesnych utworach artystycznych jako symbol jedności.
Coroczny festiwal kulturowy Arirang na Stadionie im. 1 maja w Pjongjang.
Tradycja przyrządzania kimchi
Kimchi to danie z warzyw lub dziko rosnących jadalnych roślin z
dodatkiem przypraw, owoców, mięsa, ryb lub owoców morza, poddawanych
fermentacji jeszcze przed fermentacją mlekową. Istnieje wiele sposobów
przyrządzania kimchi. Kimchi podaje się jako dodatek do
każdego posiłku, ale także z okazji takich jak wesela, dni wolne od
pracy, urodziny, rocznice, przyjęcia państwowe. Chociaż z lokalnych
warunków klimatycznych oraz z upodobań i zwyczajów rodzinnych wynikają
różnice w stosowaniu składników i w przepisach, przyrządzanie kimchi jest
zwyczajem pielęgnowanym w całym kraju. Przepisy przekazywane są córce
przez matkę lub synowej przez teściową, albo w rodzinie między
kobietami. Sąsiedzi i znajomi wymieniają się produktami, a także dzielą
doświadczeniami przy przyrządzaniu dużych ilości kiszonek na zimę.
Wspólne przygotowywanie zapasów zwane kimjang integruje całe
rodziny, wioski i społeczności, umacniając więzi społeczne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz