Karnawałowa parada dzwonników z regionu Kostavu
Parada Dzwonników jest kulminacyjnym punktem karnawału w wioskach z
regionu Kostav, leżącego w północno-zachodniej Chorwacji. Mężczyźni
wkładają na siebie owcze skóry i pasy z dzwonkami, a na głowę paradne
nakrycia ozdobione zielonymi gałązkami. W grupach od dwóch do ponad
trzydziestu osób idą za przewodnikiem niosącym zielone drzewko. Dynamiki
paradzie nadaje wzajemne potrącanie się biodrami i wykonywanie skoków w
powietrzu. Wśród „dzwonników” może także znajdować się dodatkowa
postać, np. „niedźwiedź”, który stale wymyka się spod kontroli dwóch
opiekunów. Gdy pochód dociera do wioski lub miasteczka, przebierańcy
ustawiają się w kole na placu lub rynku i dzwonią dotąd, dopóki nie
dostaną odpowiedniej zapłaty w postaci jedzenia, a następnie, po
odpoczynku, udają się w dalszą wędrówkę. Pod koniec karnawału
„dzwonnicy” zawsze wracają do swoich wiosek, gdzie z każdego domu
zabierają śmieci, by je spalić w asyście uczestników ceremonii.
Procesja „Za Krzyżem”
Odbywa się w Wielki Czwartek po wieczornej mszy. Bierze w niej udział
sześciu mężczyzn reprezentujących sześć wiosek leżących na wyspie Hvar.
Każdy z nich ma do pokonania w ciągu 8 godzin trasę o długości 25 km
prowadzącą od wioski do wioski. Mężczyźni wędrują cały czas boso, niosąc
na plecach ciężki drewniany krzyż. Wybierani są w każdej wiosce spośród
grona wiernych, a na zaszczyt ten, powód do osobistej dumy i
wyróżnienie dla rodziny, nierzadko czekają ponad 20 lat. W procesji
towarzyszy każdemu z nich dwóch członków rodziny niosących latarnie,
wierni z zapalonymi świeczkami lub lampionami, pięciu śpiewaków, którzy w
kilku miejscach na trasie wędrówki intonują litanię do Matki Boskiej, a
także grono miejscowych i przyjezdnych wiernych. Wszyscy oni ubrani są w
tuniki typowe dla danej parafii. W każdej wsi procesja jest witana
przez kapłana. Po dotarciu do rodzinnej wioski, niosący krzyż pokonuje
ostatnie sto metrów biegiem, by otrzymać uroczyste błogosławieństwo od
księdza w swojej parafii.
Wiosenna Procesja Królów i Królowych w Gorjani
Co roku w pierwszy dzień Zielonych Świątek odbywa się procesja, w której idą młode dziewczęta. Są one przebrane za królów (kraljevi), noszących szable i strojne nakrycia głowy oraz za królowe (kraljice),
które zdobią głowy girlandami kwiatów na podobieństwo panien młodych.
Procesja obchodzi kolejne domy, gdzie „królowie” wykonują specjalny
taniec z szablami, a „królowe” śpiewają okolicznościowe pieśni. Na
koniec wszyscy domownicy dołączają do wspólnego tańca, a po uroczystym
poczęstunku pochód udaje się do kolejnej rodziny. Następnego dnia
procesja przenosi się do sąsiedniej wioski lub miasta, po czym wraca na
uroczysty posiłek do domu jednej z uczestniczek. W przygotowanie
procesji i strojów zaangażowana jest cała społeczność Gorjani, a udział w
paradzie jest wielkim zaszczytem dla każdej z dziewcząt.
Obchody uroczystości św. Błażeja
Obchody uroczystości św. Błażeja w Dubrowniku rozpoczynają się już 2
lutego, w przeddzień oficjalnego święta zarówno patrona, jak i samego
miasta. Tego dnia wieczorem w kościołach rozbrzmiewają wszystkie dzwony i
wypuszczane są białe gołębie na znak pokoju, a wierni zbierają się na
modlitwę o uzdrowienie i uchronienie przed chorobami gardła. 3 lutego,
po uroczystej mszy w kościele św. Błażeja ulicami miasta przechodzi
procesja z chorągwiami poszczególnych parafii, w której udział biorą
dostojnicy kościelni, ambasadorowie, przedstawiciele władz, honorowi
goście i mieszkańcy miasta.. W czasie święta odprawiane są obrzędy
religijne, śpiewa się ludowe pieśni, odbywają się widowiska i kiermasze z
wyrobami tradycyjnego rzemiosła, zwłaszcza bronią palną używaną do
oddawania salw w czasie uroczystości. Tradycja sięgająca roku 1190
sprawiła, że mieszkańcy utożsamiają się z patronem miasta.
Sinjska Alka
Turniej rycerski, którego początki sięgają XVIII wieku. Odbywa się
co roku w miejscowości Sinj, w Cetinskiej Krajinie. Podczas turnieju
rycerze galopują na koniach główną ulicą miasta, celując lancą w żelazną
obręcz wiszącą na linie. Nazwa widowiska wywodzi się właśnie od słowa alka – obręcz, którego tureckie pochodzenie odzwierciedla historyczne
powiązania i wzajemne przenikanie się dwóch całkowicie różnych kultur.
Reguły turnieju, skodyfikowane statutem z 1833 roku, promują zasady
etyki i fair play, podkreślając znaczenie uczestnictwa w życiu
społeczności lokalnej. Uczestnicy muszą pochodzić z Sinj lub z regionu
Cetinskiej Krajiny. Cała społeczność bierze udział w rekonstruowaniu,
wytwarzaniu i konserwacji broni, strojów i akcesoriów turniejowych, w
ten sposób przyczyniając się do podtrzymania tradycji. W czasie turnieju
odbywają się także często lokalne święta religijne, społeczne lub
rodzinne uroczystości w domach lub na otwartym powietrzu. Sinjska Alka
to ostatnia pozostałość średniowiecznych turniejów rycerskich, które aż
do XIX wieku odbywały się regularnie w chorwackich miasteczkach
nadmorskich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz