W południowo-zachodniej części Peru, niedaleko miasta Nazca
Indianie Nazca stworzyli (300 p.n.e. -900 n.e.) system linii, które
oglądane z góry przypominają kształtem zwierzęta, rośliny lub figury
geometryczne, zajmujące obszar ponad 50 km długości i 14 km szerokości.
Linie znajdują się na czterech płaskowyżach: Palpa, Ingenio, Nazca i
Socos. Setki geoglifów przedstawiają zbiory figur
geometrycznych: kwadratów i trójkątów oraz prostych linii ciągnących się
nawet przez 8 kilometrów, a także ogromne wizerunki zwierząt i roślin.
Do
najsłynniejszych należą: pająk z 40-metrowymi odnóżami, kondor o
przekroju 120 metrów, koliber, orki, małpy, pies, kaktusy, kwiaty i
ryby. Geoglify odkryli dopiero w 1926 roku dwaj naukowcy – Alfred
Kroeber i Toríbio Mejía Xesspe. Naukowcy Paul Kosok i Maria Reiche
uważali, że piaskowe wzory mają związek z obserwacjami
astronomicznymi, bo niektóre linie pokrywają się z orbitalnym ruchem
gwiazd, a gigantyczne kontury zwierząt wiernie odzwierciedlają
gwiazdozbiory. Natomiast szwajcarski pisarz Erich von Däniken twierdzi,
że linie miały być lądowiskiem dla przybyszów z kosmosu.
Pustynia Nazca
foto: Tè nel Deserto
foto: Benjamin Dumas
foto: Pranav Bhatt
foto: dachalan
Astronauta
foto: Helio Dias
Koliber
foto: Benjamin Dumas
Małpa
foto: jacsonquerubin
Pająk
foto: frischifresh
Pies
foto: David Telford
foto: David Telford
Drzewo
foto: David Telford
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz