Sanktuarium Mỹ Sơn zostało ufundowane przez króla Bhadrawarmana I i poświęcone Śiwie nazywanemu tutaj Bhadreśwara.
Pierwsza świątynia była najprawdopodobniej zbudowana z drewna, o czym
świadczy inskrypcja z VII w. według której budowla spłonęła. Nową
świątynię, już z cegły, poświęconą Śiwie Sambhubhadreśwarze ufundował król Sambhuvarman. W IX i X w. znaczenie sanktuarium nieco się zmniejszyło po wprowadzeniu w Czampie buddyzmu mahajana. W pobliżu powstało założone w 875 r. przez króla Indravarmana II sanktuarium buddyjskie Đồng Dương.
Mimo tego Sanktuarium Mỹ Sơn powiększało się o nowe światynie i do XV
w. służyło królom Czampy za miejsce kultu. Po zajęciu Amarawati przez
Wietnamczyków w 1471 r. sanktuarium podupadło i zostało z czasem
wchłonięte przez dżunglę. W czasie wojny Wietnamskiej w dolinie Mỹ Sơn założyli swoją kwaterę partyzanci Wietkongu. Najwyższą 28-metrową wieżę świątyni A1 wykorzystywali jako maszt radiostacji. W sierpniu 1969 r. amerykańskie B-52
wykonały nalot dywanowy na sanktuarium, niszcząc i uszkadzając wiele
budowli. Ze świątyni A1, najstarszej, zbudowanej w VII w. przez
Sambhuvarmana, pozostał jedynie stos potłuczonych cegieł. Bombardowanie
wywołało powszechny protest, w wyniku którego dolina została wyłączona z
akcji amerykańskiego lotnictwa. Po wojnie rząd wietnamski postanowił odrestaurować sanktuarium. Teren oczyszczono z niewypałów i rozminowano. W 1981 r. wykonania prac konserwatorskich podjął się zespół polskich konserwatorów z lubelskich Pracowni Konserwacji Zabytków pod kierownictwem Kazimierza Kwiatkowskiego. Obecnie dolina zostało uporządkowana i zbudowane niewielkie muzeum.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz