Zespół stanowi pozostałość po dawnym centrum recepcyjnym dla przybywających na wyspę imigrantów zarobkowych z Indii. Kompleks rozpoczął swą działalność w 1849,
do dziś zachowało się zaś ok. 15% jego budynków, wśród nich brama
główna, dawny szpital i część zabudowań przeznaczonych na mieszkania dla
nowo przybyłych. Była to pierwsza na świecie dzielnica najemnych robotników emigrujących za
pracą. W 1834 r. rząd brytyjski wybrał Mauritius na miejsce „wielkiego
eksperymentu”, polegającego na zastąpieniu niewolników wolną siłą
roboczą. Pomiędzy 1834 a 1920 do Aapravasi Ghat przybyło prawie pół
miliona najemnych pracowników z Indii, których zatrudniono na
miejscowych plantacjach trzciny cukrowej lub przetransportowano do pracy
na Wyspę Reunion, do Australii, południowo-wschodniej Afryki albo na
Karaiby.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz