Pierwsza cerkiew w Brunarach została wzniesiona po 1616, kiedy we wsi powstała parafia unicka.
Nowa świątynia powstała w 1653, zaś współczesna cerkiew – w XVIII
stuleciu. W 1831 została przebudowana i powiększona. Dawne prezbiterium
połączono z nawą, dostawiając nowe, trójbocznie zamknięte, zaś całość
pokryto nowym dachem. Obecnie cerkiew jest użytkowana jako kościół rzymsko-katolickiej parafii Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Brunarach. Oprócz ołtarza głównego z XVII w. znajdują się tu dwa ołtarze
boczne z wieku XVIII. Znajdują się w nich ikony Matki Bożej oraz
Przemienienia Pańskiego.
fuente: www.irart.pl
fuente:forum.dug.net.plCerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy w Chotyńcu
Pierwsza zachowana w dokumentach wzmianka o budowli pochodzi z 1671. Cerkiew ta jest jedną z nielicznych czynnych świątyń greckokatolickich w Polsce,
które szczęśliwie przetrwały wojnę i powojenną likwidację związaną z
akcjami deportacyjnymi. W latach 1991–1994 dokonano
kompleksowej renowacji obiektu, głównie siłami miejscowych parafian. We wnętrzu zachowała się polichromia figuralno-ornamentalna z 1735 i 1772 ze szczególnie interesującym malowidłem Sąd Ostateczny
na południowej ścianie nawy. Po latach zaniedbania wyposażenie jest
niekompletne, ale zachował się odnowiony ostatnio ikonostas, zapewne z
1671, w którym umieszczono cudowną ikonę Matki Boskiej.
Cerkiew św. Paraskewy w Kwiatoniu
Została wybudowana w drugiej połowie XVII wieku. Za datę budowy często podawany jest rok 1700. Cerkiew była wielokrotnie odnawiana. W 2011 r.
wykonano czyszczenie pokrycia gontowego całej cerkwi. We wnętrzu znajduje się wyposażenie pochodzące z XIX i początku XX wieku. Najstarsze jego elementy, utrzymane w tradycji późnobarokowej, pochodzą z XVIII stulecia. Prezbiterium od nawy oddziela ikonostas
autorstwa Michała Bogdańskiego z 1904 roku. W prezbiterium znajduje się
ołtarz główny z XIX wieku, zaś w nawie dwa ołtarze boczne z ikonami
przedstawiającymi Matkę Bożą z Dzieciątkiem i Zdjęcie z Krzyża.
fuente: www.irart.pl
fuente: pl.wikipedia.org Cerkiew Opieki Matki Bożej w Owczarach
Została wzniesiona w 1653. Była to druga taka budowla w tym miejscu –
pierwsza uległa zniszczeniu pod wpływem grząskiego gruntu. W latach 1983-1985 dokonano gruntownego
remontu całości, w tym przywrócono pokrycie dachu gontem. We wnętrzu znajduje się osiemnastowieczny ikonostas
malowany na niebiesko, czerwono i złoto, dekorowany ażurowymi kolumnami
z motywem liści winorośli. Ikony w ikonostasie wykonał artysta Jan
Medycki, tworzący wizerunki świętych zarówno dla cerkwi, jak i dla
kościołów, stąd znajdujące się w cerkwi w Owczarach ikony pozostają pod
wyraźnym wpływem barokowej sztuki zachodniej, poza wizerunkami Matki
Bożej i Chrystusa. Kilka wizerunków napisał natomiast anonimowy malarz
wiejski. Poza ikonostasem cerkiew posiada również boczne ołtarze św.
Mikołaja, Matki Bożej oraz Chrystusa. Ikona w tym ostatnim pochodzi z
1664 i pierwotnie znajdowała się w starszym ikonostasie w tej samej
świątyni.
fuente: www.zyciekalisza.pl
fuente: w-droge.plCerkiew św. Jakuba w Powroźniku
Cerkiew istniała od 1600, jednak z pierwotnego budynku
zachowała się jedynie część, wkomponowana w bryłę obecnej cerkwi jako
zakrystia. Wygląd współczesnej cerkwi formował się między XVII a XVIII
wiekiem, jednak decydującą rolę odegrała przebudowa w 1813, kiedy została przeniesiona z dawnej lokalizacji na miejsce nieco
wyższe, ze względu na zagrożenie powodziowe. Następnie świątynię
rozbudowano. Ściany i strop zakrystii pokrywa w całości polichromia o złożonej, wieloplanowej kompozycji, datowana na 1607 rok.
fuente: www.irart.pl
fuente: www.irart.plCerkiew pod wezwaniem św. Paraskewy w Radrużu
Cerkiew św. Michała Archanioła w Smolniku
Pierwsza znana wzmianka o istnieniu budowli
pochodzi z rejestru poborowego ziemi sanockiej z 1589 roku. Przypuszcza
się, że drewniana świątynia mogła być zbudowana już od momentu
powstawania wsi, czyli po roku 1530. Cerkiew uległa najprawdopodobniej
pożarowi lub powodzi. Druga prawosławna cerkiew w Smolniku powstała w
1602 roku, została spalona w
październiku 1672 roku najprawdopodobniej w wyniku najazdu Tatarów.
Po 1672 roku wzniesiono kolejną cerkiew drewnianą w nieco innej
lokalizacji mającej zapewnić lepszą ochronę przed najazdami.
Cerkiew pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Turzańsku
Początkowo prawosławna, następnie unicka,
była wzmiankowana już w I poł. XVI w. Obecny budynek powstał w
pierwszych latach XIX w. i był rozbudowywany o przedsionek i zakrystię w
1836. W latach 1896 i 1913 dokonywano kolejnych remontów cerkwi,
wzmacniając jej dach blachą. Po wywiezieniu ludności ukraińskiej w
ramach Akcji „Wisła”
w latach 1947–1961 cerkiew użytkowali katolicy obrządku łacińskiego.
Następnie z polecenia Urzędu Wojewódzkiego budynek został zaplombowany. W
1963 świątynię oddano w użytkowanie prawosławnym, którzy są jej gospodarzami do dnia dzisiejszego. W cerkwi zachowały się elementy oryginalnego wyposażenia: ikonostas z 1895 i polichromia z przełomu XIX i XX wieku.
Cerkiew pw. Świętego Ducha w Potyliczu
wzniesiona w pierwszych latach XVI wieku, jest jedną z najstarszych ocalałych drewnianych cerkwi Europy. Źródła podają różne daty jej wybudowania – 1502, 1509 lub 1555 roku.
Cerkiew św. Trójcy w Żółkwi
Cerkiew św. Jura w Drohobyczu
To jeden z cenniejszych zabytków sakralnej architektury drewnianej ziemi lwowskiej. Pochodzi z przełomu XV i XVI wieku, pierwotnie znajdowała się we wsi
Nadiejewo, skąd została przeniesiona w 1656. W 1678 obok cerkwi
wzniesiono wolnostojącą dzwonnicę. W okresie od XVII do XX wieku była
wielokrotnie remontowana, z zachowaniem oryginalnego stylu, ostatni raz w
latach 1974-1975.
Cerkiew soborowa Najświętszej Bogurodzicy (cerkiew soborowa św. Dymitra) w Matkowie
Cerkiew św. Ducha w Rohatyniu
Cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy w Werbiążu Niżnym
Cerkiew św. Michała Archanioła w Użoku
wzniesiona w 1745 z drewna świerkowego, wewnątrz znajduje się ikonostas i XVIII-wieczny ołtarz. Część wyposażenia (ikony, starodruki) pochodzi z XVII w.
Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego w Jasinie
Cerkiew huculska, wzniesiona w 1824 na planie krzyża, o konstrukcji zrębowej, z kopułą nad centralną częścią nawy. Wewnątrz znajduje się ikonostas. Część wyposażenia (ikony) pochodzi z XVIII w., świątynia posiada też XIX-wieczny gonfalon.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz