Wirujący derwisze jest to zakon muzułmański powstały w XIII wieku w Turcji. Inspiracją do powstania zakonu była mistyczna poezja Rumiego, (zm. w 1273 r. w Konyi). Charakterystyczną cechą uczestników tego zakonu jest medytacja w ruchu w postaci szeregu figur "tanecznych", z których najbardziej widowiskowym jest umiejętność szybkiego wirowania (stąd nazwa). Tancerz rozpoczyna od krótkich obrotów na lewej stopie, prawej używając
do kierowania ciałem, obracającym się wokół lewej stopy. Podczas tańca
ciało musi być giętkie, a oczy otwarte, jednak wzrok nie powinien
skupiać się na żadnym obrazie: dzięki temu otaczające przedmioty
stopniowo stają się oraz bardziej zamazane i płynne. Tańcowi, zwanemu
Sema, towarzyszy specjalna muzyka zwana ay-n, na którą składają się
cztery sekcje kompozycji wokalnych i instrumentalnych. Według
tradycji, przyszli wykonawcy ceremonii Sema brali udział w trwającym
1001 dni szkoleniu w jednym ze zborów mewlewickich (zwanych mevlevihane),
gdzie modląc się, poznając religijną muzykę, poezję i taniec,
przyswajali sobie podstawy etyki, normy zachowania i zasady religijne.
Po ukończeniu nauk wracali do swoich rodzin i pracy, pozostając jednak
członkami zakonu.
Kırkpınar: festiwal zapasów w oliwie
Festiwal ma miejsce w mieście Edirne.
Tysiące ludzi reprezentujących różne grupy wiekowe, kultury i regiony
świata przybywają co roku kibicować zapaśnikom, zwanym pehlivan, walczącym o Złoty Pas Kırkpınar i tytuł Najlepszego Zapaśnika. Inauguracji festiwalu dokonuje jego mecenas – Aga Kırkpınar, podczas ceremonii uświetnionej przez czterdzieści zespołów grających na bębnach (davul) i szałamajach (zurna).
Złoty Pas jest niesiony przez całe miasto w procesji, zakończonej
wspólną modlitwą w Meczecie Selimiye. Walki zapaśnicze tradycyjnie mają
miejsce na Męskim Polu. Mistrz ceremonii przedstawia zawodników pehlivans publiczności,
recytując wierszem ich nazwisko, tytuł i umiejętności. Zanim przystąpią
do rozgrzewki i pozdrowią publiczność, oliwiarz w towarzystwie
asystenta trzymającego ręcznik, smaruje ich ciała. Każdy z zapaśników
ubrany jest w kıspet – grube spodnie uszyte ze skóry bawołu lub
krowy. Podczas walki, zespoły muzyczne wykonują na bębnach i
szałamajach tradycyjny festiwalowy repertuar. Festiwal zapasów w oliwie
otwarty jest dla uczestników ze wszystkich kultur, regionów i grup
wiekowych. Niedopuszczalna jest jakakolwiek dyskryminacja ze względu na
przynależność religijną, językową czy rasową.
Semah – rytuał wyznawców Alevi-Bektaşi
Stanowi jedną z dwunastu posług obrzędu Cem, praktyk religijnych
wyznawców alewizmu-bektaszyzmu. Systemu wierzeń
opartych na oddawaniu czci Alemu, czwartemu kalifowi po proroku
Mohamecie. Obrzędy Semah są wykonywane przez semahçis (tancerzy
Semah), którym akompaniują pobożni muzycy grający na saz – rodzaju lutni
o długim gryfie. We wspólnotach bektaszytów w całej Turcji występują
różne formy Semah. Każda z nich ma własne cechy muzyczne i odmienne
struktury rytmiczne. Zawsze jednak rytuał wykonywany jest wspólnie przez
stojących obok siebie mężczyzn i kobiety. Rytuały Semah opierają się na
koncepcji jedności z Bogiem jako elementu naturalnego cyklu: istota
ludzka pochodzi od Boga i do Boga powraca. Semah występuje w dwóch
postaciach: jako Içeri Semah, wykonywane w obrzędach Cem tylko przez wiernych w ramach dwunastu posług oraz Dişari Semah,
wykonywane dla przekazania tradycji kulturowej młodym pokoleniom.
Święto Mesir Macunu
Święto obchodzone na
pamiątkę wyzdrowienia matki Sulejmana Wspaniałego, Hafsy Sułtan, którą
wyleczono z choroby z pomocą specjalnie wymyślonej pasty, znanej pod
nazwą mesir macunu. Hafsa Sultan zaleciła upowszechnienie tego
leku wśród ludzi. Co roku od 21 do 24 marca pasta jest przygotowywana
przez mistrza i jego pomocników z 41 przypraw i świeżych ziół, według
tradycyjnej receptury. Grupa 14 kobiet zawija pastę w papierki i 28
imamów z pomocnikami błogosławią ją, a następnie zrzucają z minaretu i
kopuł meczetu Sułtana. Tysiące ludzi przyjeżdża z różnych regionów
Turcji, by pochwycić zrzucane papierki. Wielu wierzy, że przyniesie im
to w ciągu roku spełnienie pragnień o małżeństwie, znalezieniu pracy czy
posiadaniu dziecka. Orkiestra składająca się z 45 muzyków w
tradycyjnych strojach, gra historyczną muzykę z czasów Imperium
Osmańskiego.
fuente: heritage.unesco.or.kr
fuente: www.youtube.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz