Pochód karnawałowy Schemenlaufen w Imst
Pochód karnawałowy w Tyrolu, organizowany co cztery lata w niedzielę poprzedzającą ostatni czwartek karnawału – tłusty czwartek. Początki karnawałowych tradycji w Imst nie są dobrze udokumentowane. Wiadomo, że w 1597 roku wydano zakaz przebierania się i pochodów karnawałowych – obejmujący również Imst, ponieważ dzień Fasnacht zbiegł się ze świętem kościelnym. Korowody przywrócono w XVII w. i ponownie zakazano w wieku XVIII. Zakaz był jednak łamany – w 1775 roku zorganizowano pochód w Pfunds, którego organizatorzy tłumaczyli się faktem, że podobny pochód miał mieć miejsce w Imst. Uczestnikami pochodu mogą być wyłącznie mężczyźni z Imst powyżej 16 roku życia. Centralne postaci karnawału to Roller i Scheller – 55 par Roller-ów i Scheller-ów przebranych w kostiumy zdobione dzwonkami wykonuje taniec karnawałowy z podskokami i ukłonami przy dźwiękach dzwonków. Dzwonki Roller-ów wirują wokół talii, a Scheller-owie dźwigają dzwony ważące nawet 35 kg. Para w maskach karykaturalnych, przedrzeźniająca Roller-ów i Scheller-ów, tzw. Laggepaare, wykonuje ten sam taniec w zwolnionym tempie. Kostiumy szyte są przez kobiety z Imst – nauka szycia kostiumów karnawałowych prowadzona jest w szkołach.
Pochód karnawałowy w Tyrolu, organizowany co cztery lata w niedzielę poprzedzającą ostatni czwartek karnawału – tłusty czwartek. Początki karnawałowych tradycji w Imst nie są dobrze udokumentowane. Wiadomo, że w 1597 roku wydano zakaz przebierania się i pochodów karnawałowych – obejmujący również Imst, ponieważ dzień Fasnacht zbiegł się ze świętem kościelnym. Korowody przywrócono w XVII w. i ponownie zakazano w wieku XVIII. Zakaz był jednak łamany – w 1775 roku zorganizowano pochód w Pfunds, którego organizatorzy tłumaczyli się faktem, że podobny pochód miał mieć miejsce w Imst. Uczestnikami pochodu mogą być wyłącznie mężczyźni z Imst powyżej 16 roku życia. Centralne postaci karnawału to Roller i Scheller – 55 par Roller-ów i Scheller-ów przebranych w kostiumy zdobione dzwonkami wykonuje taniec karnawałowy z podskokami i ukłonami przy dźwiękach dzwonków. Dzwonki Roller-ów wirują wokół talii, a Scheller-owie dźwigają dzwony ważące nawet 35 kg. Para w maskach karykaturalnych, przedrzeźniająca Roller-ów i Scheller-ów, tzw. Laggepaare, wykonuje ten sam taniec w zwolnionym tempie. Kostiumy szyte są przez kobiety z Imst – nauka szycia kostiumów karnawałowych prowadzona jest w szkołach.
Jeździectwo i Hiszpańska Szkoła Jazdy Konnej w Wiedniu
Od 450 lat kultywowana jest tu tradycja hodowli i szkolenia białych koni
lipicańskich (rasa pochodząca z Lipicy w Słowenii). Związane z nią
różnorodne praktyki społeczne, zwyczaje kulturowe i ceremonie oparte są
na długotrwałych, wzajemnych relacjach, łączących hodowców, stajennych,
rzemieślników i jeźdźców z końmi. Stajenni, którzy jako pierwsi opiekują
się źrebiętami, przekazują uczniom podstawową wiedzę o hodowli koni.
Hodowcy, których cechuje bardzo serdeczny stosunek do koni, łączą je w
pary zgodnie z wymogami Szkoły. Doświadczeni jeźdźcy wspólnie z uczniami
odpowiadają za opiekę nad źrebiętami, co przyczynia się do powstania
szczególnej więzi łączącej przyszłego jeźdźca ze zwierzęciem. Pierwsze
lata nauki uczniowie spędzają na zaznajamianiu się z zasadami
opiekowania się końmi i obsługą sprzętu. Ujeżdżania koni uczą się od
doświadczonych jeźdźców w relacji mistrz-uczeń. W tej tradycyjnie
męskiej domenie zaczynają odgrywać rolę kobiety. Każdy koń pozostaje pod
opieką lekarza weterynarii. Za wykonanie i konserwację potrzebnych
akcesoriów i strojów do jazdy konnej odpowiadają rzemieślnicy –
siodlarze, kowale, kapelusznicy, rymarze, krawcy i szewcy.
fuente: Panoramio
fuente: Absolut Viajes
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz