Tradycja ta została rozwinięta
przez Turków zamieszkujących Centralną Azję około VI wieku naszej ery. Ta wysoce ceniona literacka tradycja
przekazu ustnego przetrwała w całej Turcji w czasie panowania
osmańskiego i jest obecnie praktykowana zarówno w tym, jak i w innych
krajach tureckojęzycznych. Tradycyjnie zadaniem meddahów było oświecanie
i edukowanie, jak również dostarczanie rozrywki. Występując w
karawanserajach, na bazarach, w kawiarniach, meczetach i kościołach, ci
utalentowani gawędziarze przekazywali wartości i idee słuchaczom w
większości niepiśmiennym. Ich krytyka społeczeństwa i polityki
regularnie prowokowała ożywioną dyskusję na tematy współczesne. Termin
meddah został zapożyczony z arabskiego słowa maddah (wysławiać, chwalić
kogoś) i może być tłumaczony jako „gawędziarz, opowiadacz historii.” Utalentowani
meddahowie często włączają do swoich występów elementy dialektu
tureckiego, a także inteligentne komentarze dotyczące szerokiego
spektrum bieżących wydarzeń. W kulturze tureckiej, która przykłada
bardzo dużą wagę do sztuki retoryki, meddah cieszy się bardzo wysoką
pozycją. Nieliczne formy narracji mają w kulturze bliskowschodniej
uprzywilejowane miejsce ze względu na rygory islamu, zakazujące
uprawiania pewnych form teatru.
Tradycyjne spotkania dyskusyjne Sohbet
Ogrywają kluczową rolę w przekazywaniu popularnej literatury, tańca i
muzyki wiejskich widowisk, a także wartości społecznych. Tureccy
mężczyźni gromadzą się regularnie, zwłaszcza zimą, by omawiać miejscowe
problemy związane z życiem społecznym i kulturalnym. Podczas spotkań, degustacji lokalnych
potraw towarzyszą tańce i słuchanie muzyki. Mogą w nich uczestniczyć mężczyźni w wieku od 15 do 16 lat,
niezależnie od pochodzenia etnicznego, wyznania czy statusu społecznego.
Członkowie wspólnoty bezwarunkowo muszą pochodzić z rodziny cieszącej
się opinią uczciwej, zasługiwać na zaufanie i mieć szacunek dla
starszych. Nie mogą mieć skłonności do gier hazardowych ani upijania
się. Nieusprawiedliwiona nieobecność na zebraniu podlega karze grzywny.
Matki i żony nakłaniają mężczyzn do członkostwa, gdyż wiąże się to z
korzyściami natury społecznej i kulturalnej. Wspólnota liczy na ogół od 5
do 30 osób. Przewodniczy jej szef wybierany w drodze głosowania lub na
wniosek starszyzny. Wszyscy członkowie mają te same prawa i obowiązki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz