Należy do najstarszych i najbardziej znaczących miast górniczych w Europie. W średniowieczu było najważniejszym miastem górniczym Węgier. Wydobycie i przetwórstwo znacznych ilości złota, a następnie i srebra, stanowiło przez kilka wieków o jego znaczeniu i zamożności jego obywateli. Pierwsza osada górnicza – gród
otoczony glinianym wałem – znajdowała się na wierzchołku wzgórza
Glanzenberg, gdzie rudonośne żyły wychodziły na powierzchnię i mogły być
eksploatowane metodami odkrywkowymi. Powstała ona zapewne już w XI w. Pierwsza pisemna wzmianka o wydobywaniu cennych metali w tej okolicy pochodzi z 1156 r., a nazwa miasta pojawiła się w źródłach pisanych po raz pierwszy w 1217 r. Dzisiejsze miasto zostało założone na przełomie XII i XIII stulecia
u wylotu dwóch dolin, u stóp wzgórz Glanzenberg i Paradajs. Już w
pierwszej połowie XIII w. miało dwa duże, romańskie kościoły.
Pierwszymi górnikami i hutnikami byli głównie Niemcy, przybywający z Tyrolu i krajów saskich, a następnie z czeskiej Kutnej Hory. Przynieśli oni ze sobą oryginalne metody prowadzenia prac górniczych i potrzebne narzędzia, a także organizację gwarecką,
zwyczaje, nazewnictwo itp. W 1627 r. tu po raz pierwszy zastosowano proch do prowadzenia prac strzelniczych w podziemiach kopalń.
Barokowa kolumna Świętej Trójcy stoi na placu o tej samej nazwie.
Stary Zamek
Wejście do kopalni Glanzenberg
Dla celów górniczych w całej okolicy wybudowano znaczącą sieć sztucznych zbiorników wodnych, zwanych tu z niemiecka „tajchami”, oraz kanałów doprowadzających wodę do napędu pomp, odwadniających poszczególne sztolnie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz