Cenne włókna ramia są pozyskiwane z łodyg szczmiela białego (Boehmeria nivea), byliny
z rodziny pokrzywowatych. Łodygi rośliny są rozłupywane paznokciami, a
włókna ręcznie wyciągane. Włókna ramia są następnie przewiązane włóknami
bawełny i zanurzane w farbie. Technika ta (shibo) powalała na
uzyskanie wzoru w postaci nieforemnych płaszczyzn lub motywów kwiatowych
z łamaną linią brzegów podczas tkania za pomocą prostego krosna
płaskiego. Utkana tkanina jest zamaczana w gorącej wodzie i ugniatana
nogami, następnie jeszcze mokra układana na śniegu na 10 dni, by
wyblakła od słońca. Tkaniny produkowane w Uonuma były bardzo popularne
wśród mieszkańców Japonii. Dziś są wytwarzane przez doświadczonych
rzemieślników, a sztuka (technika) ich tkania jest przedmiotem dumy i
ważnym elementem lokalnej tożsamości.
Yuki-tsumugi, technika tkania jedwabnych tkanin
Technika jest stosowana do produkcji jedwabiu pongee (nazywanego także surowym jedwabiem) – lekkiej i ciepłej tkaniny o
charakterystycznej sztywności i delikatności, tradycyjnie używanej do
szycia kimon. Produkcja tkaniny obejmuje kilka etapów: na przędzę snutą
ręcznie z nici jedwabnej, przed farbowaniem nakładany jest deseń w
trakcie jej ręcznego zwijania w motki, po czym jedwab jest tkany za
pomocą krosna wyposażonego w mechanizm przeciwciągu. Nić jedwabna
pozyskiwana jest z pustych lub zdeformowanych kokonów jedwabników,
nienadających się do produkcji przędzy. Taki proces recyklingu w istotny
sposób wspomaga lokalne wspólnoty hodowców jedwabników.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz