W 1501 Amerigo Vespucci
żeglował wydłuż wybrzeża Ameryki Południowej z północy na południe. 1
listopada zszedł na ląd w Salvadorze. Na długo przed otrzymaniem praw miejskich, region Salvadoru
został w 1510 r. zasiedlony przez załogę francuskiego statku, do której należał
Diogo Álvares, słynny Caramuru („syn grzmotu” - zyskał
posłuch wśród Indian z pomocą broni palnej). Salvador został założony 29 marca 1549 roku przez Tomé de Sousa.
Na rozkaz króla Portugalii zbudowano tu twierdzę São Salvador. W XVII wieku głównym towarem eksportowym był cukier. Dzięki niewolnikom
sprowadzanym z Afryki, do roku 1650 Salvador da Bahia był największą
metropolią na półkuli południowej. Jedno z większych powstań niewolników
wywołali muzułmańscy niewolnicy w 1835 r. Pierwotny rozkwit miasta
skończył się wraz z chwilą przeniesienia stąd stolicy do Rio de Janeiro.
Część starego miasta, tzw. Pelourinho, należy od 1985 r. do spuścizny światowego dziedzictwa UNESCO, jendak ta dzielnica jak i dalsze
części centrum miasta nadal nie są zbyt bezpieczne, szczególnie
wieczorem.
Kościół Nosso Senhor do Bonfim.
Kościół Franciszkanów pochodzący z czasów kolonialnych, z jednym z największych zbiorów tzw. Azulejos, rodzaju niebieskich kafli z malowidłami z mitologii greckiej.
Dźwig osobowy Elevador de Lacerda
z roku 1863, codziennie obsługuje ok. 50 tys. pasażerów, przewożąc ich
między dzielnicą Comércio z „Mercado Modelo” w Dolnym Mieście a
położonym 72 m wyżej Starym Miastem w Pelourinho. Innym środkiem
transportu między Górnym i Dolnym Miastem jest „Plano Inclinado
Gonçalves” – miejska kolej linowa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz