Maqam, powszechnie uznawana za najważniejszą część irackiej tradycji
muzyki „klasycznej”, mieści w sobie szeroki repertuar, charakterystyczne
instrumenty i konwencje wykonawcze przeznaczone dla specjalnie
przygotowanych pieśniarzy i muzyków. Iracki maqam
obejmuje liczne gatunki i podstawowe style melodyczne. Cechują go
złożone, improwizowane partie wokalne, wsparte czasami akompaniamentem
metrycznym i często tworzące składanki pieśni stroficznych. Zręczna
improwizacja głównego wokalisty (qari’) i gra orkiestry (tszalgi)
towarzyszącej mu podczas całego występu, tworzą razem intrygujący
spektakl, oparty na ścisłej współzależności. Do typowych instrumentów
należą: santur (rodzaj cymbałów), jawzah (czterostrunowe skrzypce),
dumbak (wydający niskie tony bęben ręczny) oraz daff (małe tamburyno).
Spektakle maqam mają głównie miejsce podczas prywatnych spotkań, a także
w kawiarniach i teatrach. Ze względu na repertuar głęboko zakorzeniony w
klasycznej i potocznej poezji arabskiej oraz charakterystyczne wokalne i
instrumentalne brzmienie, maqam jest formą muzyczną najbardziej
poważaną przez irackich muzyków, intelektualistów, uczonych z dziedziny
literatury i muzyki, jak również przez ludzi z różnych kręgów
społecznych Iraku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz