Albańską izopolifonię cechują wieloczęsciowe pieśni złożone z dwóch,
trzech lub czterech elementów – kombinacji partii solowych i burdonu.
Pieśni dwuczęściowe wykonywane są wyłącznie przez kobiety, a trzy- i
czteroczęściowe przede wszystkim przez mężczyzn.
Najczęstszą formą jest pieśn trzyczęściowa, złożona z dwóch partii
solowych przy akompaniamencie burdonu chóralnego. Rzadziej spotykaną
formą jest polifonia czteroczęściowa wykonywana przez Labów, składająca
się z dwóch partii solowych, burdonu chóralnego i solowego. Na północy Albanii muzyka izopolifoniczna wykonywana jest przez Gegów, a na południu przez Tosków i Labów. Toskowie wykonują burdon w sposób ciągły na samogłosce, z reguły na „e”,
Labowie wykonują burdon na trzy sposoby: w sposób ciągły na samogłosce,
w tonacji rytmicznej do tekstu piosenki i mieszając pierwsze dwa
sposoby, przy czym najbardziej charakterystyczny jest burdon rytmiczny.
Aby utrzymać ciągłosć burdonu przez całą pieśn, śpiewacy biorą oddechy
na zmiany – z tego powodu śpiewacy burdonów występują najczęściej w
triach. Pieśni towarzyszą ważnym wydarzeniom rodzinnym i
uroczystościom religijnym. Muzyka izopolifoniczna wykonywana jest
również na festiwalu ludowym w Gjirokastrze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz