Arles stanowi interesujący przykład przystosowania miasta starożytnego
do cywilizacji średniowiecznej Europy. Zachowało ono wspaniałe zabytki
rzymskie, z których najstarsze - areny, teatr antyczny, podziemne
korytarze - pochodzą z I w. p.n.e. W IV w. n.e. Arles przeżyło drugi
“złoty wiek”, o którym świadczą termy Konstantyna i cmentarz Alyscamps. W
XI i XII w. Arles stało się jednym z najpiękniejszych miast basenu
Morza Śródziemnego. Wewnątrz murów, kościół Saint-Trophime - wraz z
krużgankiem - stanowi jeden z głównych zabytków sztuki romańskiej
Prowansji.
Amfiteatr jest najbardziej imponującym zabytkiem w tym mieście. Jest to
dwupoziomowa budowla, powstała jeszcze w czasach rzymskich, a do dziś
zachowana niemal w nienaruszonym stanie. Rozmiary amfiteatru, to 136
metrów długości i 109 metrów szerokości. Cała konstrukcja składa się ze
120 elementów łukowych, pochodzących z I wieku naszej ery. Amfiteatr jest
zdolny pomieścić około 20 tysięcy widzów. Pierwotnie służył on do walk
gladiatorów i wyścigów rydwanów. Dziś jest miejscem, w którym organizuje
się koncerty letnie oraz walki byków. Budowla posiada skomplikowany system odwadniający i specjalne klatki
schodowe dla publiczności.
Rzymski teatr został zbudowany pod koniec pierwszego wieku p.n.e. Miał średnicę ok. 100 metrów i mógł pomieścić 10 tysięcy widzów.
Cryptoporticus –podziemna galeria za czasów rzymskich była fundamentem dla znajdującego się w centrum miasta forum. Zwykle takie podziemia były używana jako spichlerze, ale z powodu zbyt dużej wilgotności prawdopodobnie trzymani tam byli niewolnicy.
Termy Konstantyna wybudowane na początku IV wieku n.e. są najlepiej zachowanym obiektem tego typu we Francji.
Alyscamps był pogańską nekropolią, następnie ryzmskim a później chrześcijańskim cmentarzem.
Stał się miejscem grabieży, a nagrobki i sarkofagi źródłem taniego kamienia. Stan trwał aż do końca XIX wieku, kiedy to objęto go ochroną tworząc swego rodzaju skansen. Od tej chwili wygląd jego praktycznie się nie zmienił – możemy przekonać się o tym oglądając prace van Gogh’a i Gauguin’a, którzy organizowali tam swoje plenery.
Stał się miejscem grabieży, a nagrobki i sarkofagi źródłem taniego kamienia. Stan trwał aż do końca XIX wieku, kiedy to objęto go ochroną tworząc swego rodzaju skansen. Od tej chwili wygląd jego praktycznie się nie zmienił – możemy przekonać się o tym oglądając prace van Gogh’a i Gauguin’a, którzy organizowali tam swoje plenery.
Romański kościół św. Trophima został wybudowany w XII wieku w miejscu dawnej bazyliki. Zarówno wspomniany portal jak i kamienne zdobienia wewnątrz uważane są za jedne z najwspanialszych zabytków sztuki romańskiej. Tuż obok kościoła znajduje się klasztor dobudowany pod koniec XII wieku.
Muzeum Arlaten
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz