La Vall de Boí to wąska, stroma dolina w południowej części Pirenejów oraz gmina w Katalonii, w prowincji Lleida. Na początku XX wieku postanowiono poznać i skatalogować freski
anonimowych malarzy znajdujące się we wnętrzu kościołów znajdujących
się na obszarze doliny. Kościoły romańskie z racji swojego
położenia przez wiele lat były zapomniane lub nieznane historykom
sztuki. W 1907 roku za sprawą ekspedycji zorganizowanej przez Instituto
de Estudios Catalanes, w której czynny udział brał m.in. architekt Josep Puig i Cadafalch.
W latach 1905 i 1909 muzeum barcelońskie wydało katalog prac, który
przyczynił się do powstania koniunktury na katalońskie zabytki i
przyciągnęły rzeszę chętnych do ich zakupu prywatnych kolekcjonerów oraz
muzea, głównie ze Stanów Zjednoczonych. Włodarze regionu Taüll
sprzeciwili się tym praktykom i zablokowali możliwość rozsprzedania
fresków z ich kościołów. By chronić zabytki postanowiono, za pomocą
specjalnej techniki zwanej strappo, przenieść je na płótno i umieścić w Museu Nacional d'Art de Catalunya w Barcelonie.
W latach 1919-1923, za sprawą konserwatora zabytków Franca
Steffanoniego, większość zachowanych fresków udało się ochronić przed
grabieżą.
Kościół Sant Feliu w Barruera
Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z końca XIII wieku. Pierwotnie
posiadał trzy nawy, obecnie z jedyną ze sklepieniem kolebkowym z
półkolistą absydą od południowej strony. W północnej części znajduje się
kaplica. W południowo-wschodnim narożniku znajduje się prosta
dzwonnica. W XVI wieku kościół przeszedł remont, podczas którego dodano
dwie gotyckie kaplice oraz gotycka fasadę zachodnią.
Kościół Sant Joan w Boí
Zbudowany został z trzema nawami, z absydą na wschodnim krańcu dwóch
bocznych naw. Przy południowej ścianie znajduje się dzwonnica wykonana w
lombardzkim stylu. W XVIII wieku przeprowadzono gruntowny remont. W 1960
roku usunięto freski, jakie zdobiły wnętrze kościoła i przeniesione do
MNAC. W kościele można podziwiać kopię zbioru XII obrazów
przedstawiające różne sylwetki zwierzęce; oryginały znajdują się w
barcelońskim muzeum.
Kościół Santa Maria w Taüll
Został konsekrowany 11 grudnia 1123 roku przez biskupa Roda de Isábena, Ramón de Barbastro
(Guillem Ramon). Zbudowany z kamienia z trzema nawami zakończonymi
absydą, z dzwonnica w południowej nawie. We wnętrzu znajdowały
się freski; najbardziej znany jest wizerunek Madonny tronującej przypisywany anonimowemu artyście zwanym Mistrzem Santa Maria z Tahull, obecnie ynajduje się w MNAC.
Kościół San Climente w Taüll
Zbudowany na przełomie XI i XII wieku, w miejscu starszej świątyni; jego
konsekracja nastąpiła 10 grudnia 1123 roku, o czym świadczy zachowany
napis na jednej z kolumn. Świątynia posiada w
południowo-wschodnim rogu pięciopiętrową dzwonnicę, wybudowaną w stylu
bizantyjskim na planie kwadratu. Kościół San Climente najbardziej znany
jest z zachowanych fresków, a głównie z przedstawienia wizerunku Chrystusa Pantokratora w absydzie świątyni. Dzieło przypisuje się anonimowemu artyście zwanym Mistrzem z Tahull.
Kościół Santa Maria w Cóll
Jest budynkiem jednonawowym ze sklepieniem kolebkowym, z
dwukondygnacyjną dzwonnicą zbudowaną na planie kwadratu. Świątynia konsekrowana była w 1110 roku, posiada gotyckie
zdobienia.
Kościół Santa Maria w Cardet
Zbudowany z pojedynczą nawą z absydą, pokrytą sklepieniem krzyżowym.
W podziemiach absydy znajduje się krypta. Pierwsze wzmianki pochodzą z
XI wieku. Na przestrzeni wieków budowla przeszła kilka remontów: w XII,
XIII, XVII i XVIII wieku. Wnętrze posiada barokowy wystrój.
Kościół La Nativitat w Durro
Pierwsza wzmianka na temat świątyni pochodzi z XI wieku. Posiada jedna nawę i pojedynczą absydę oraz pięciokondygnacyjną dzwonnicą z małymi otworami okiennymi.
Kościół Sant Quirc w Durro
Nawa pokryta jest sklepieniem kolebkowym, zakończona prezbiterium nieco wyższym niż pozostała część nawy. Posiada łukowe drzwi wejściowe z ciosów kamiennych tzw. kliniec.
Świątynia posiada małe otwory okienne w fasadzie zachodniej, przez co
jest słabo oświetlona. W zachodniej części znajduje się mała dzwonnica.
Kościół Santa Eulàlia w Erill la Vall
Posiada jedną długą nawę z potrójną półkolistą absydą. Od zewnętrznej
strony znajduje się portyk ozdobiony cylindrycznymi kolumnami. Drewniany
dach zastąpił sklepienie kolebkowe. Przy kościele znajduje się
sześciopiętrowa, 23-metrowa dzwonnica, przykład typowej lombardzkiej
architektury Vall de Boi. Wieża ozdobiona jest podwójnymi oknami z
łukowymi ramami. W zakrystii znajdowała się XII wieczna grupa rzeźb
zwana El Davallament, obecnie częściowo znajdująca się w MNAC i w Muzeum
Episkopatu w Vic.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz