Tradycyjne festiwale pieśni i tańca w krajach bałtyckich o charakterze masowym, organizowane co pięć lat na Łotwie i w Estonii i co cztery na Litwie. Biorą w nich udział amatorskie zespoły, chóry i grupy taneczne
wykonujące repertuar od tradycyjnych pieśni ludowych do utworów
współczesnych. Trwają kilka dni i występuje na nich 30–40 tys. artystów. Pierwszy festiwal został zorganizowany w Dorpacie w Estonii w 1869, a na Łotwie w 1873 w Rydze, były zainspirowane działalnością niemieckich stowarzyszeń chóralnych w latach 30. i 40. XIX wieku. Pierwszy festiwal na Litwie odbył się w 1924 w Kownie. Święta pieśni odegrały istotną rolę w odrodzeniu narodowym w krajach
bałtyckich. Po uzyskaniu niepodległości od Rosji (Łotwa i Litwa w 1918, a
Estonia w 1920) podczas festiwali chętnie manifestowano bałtycką
odrębność kulturową. Po aneksji przez ZSRR w 1945 zostały podporządkowane obowiązującej linii komunistycznej. W latach 80. XX wieku stały się one ważnym elementem dla ruchu niepodległościowego i śpiewającej rewolucji.
fuente: www.lp.edu.ua
fuente: www.tas.lv
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz