Bauhaus – uczelnia artystyczno-rzemieślnicza powstała w Weimarze z połączenia Akademii Sztuk Pięknych i Szkoły Rzemiosł Artystycznych w 1919 r., później od 1925 r. działająca w Dessau (dziś Dessau-Roßlau) i w latach 1932-1933 w Berlinie. Określenie Bauhaus używane bywa również potocznie i nieściśle jako nazwa stworzonego przez nią kierunku architektonicznego jako jednego z prądów w obrębie niemieckiego modernizmu. Do prekursorów Bauhausu należeli: berliński architekt Peter Behrens i Henry van de Velde, założyciel Szkoły Rzemiosł Artystycznych. Jednym ze współpracowników Behrensa był Walter Gropius,
który dość szybko dał się poznać jako nowoczesny twórca. Zaczął
propagować ideę standaryzacji ze względu na możliwości technologiczne
przemysłu budowlanego. Dążył do połączenia techniki ze sztuką.
Rodziła się koncepcja wzornictwa przemysłowego i nowego podejścia do
projektowania form produkowanych taśmowo. W płaszczyźnie filozoficznej
istotną rolę odgrywały zapatrywania i idee polityczne twórców Bauhausu,
głównie socjalistyczne.
Budynek główny Uniwersytetu Bauhaus w Weimarze
foto: orb_cz
Dom wzorcowy „Haus am Horn”, który został zrealizowany według planu Georga Muche w 1923 r.
foto: john levett
Wyższa Szkoła Projektowania była magnesem ówczesnej awangardy. Budynek zaprojektował Walter Gropius, do użytku oddany został w 1926 r.
fuente: newerdesign - WordPress.com
Domy Mistrzów zbudowane w 1925 r.
Budynek Wyższej Szkoły Generalnej Związków Handlowych zaprojektował w r. 1928, szwajcarski architekt Hannes Meyer.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz