Położone w dolinie Padu na północy Włoch miasta reprezentują dwa aspekty
renesansowej urbanistyki. Mantua jest przykładem odradzania się i
stopniowego rozrastania istniejącego miasta, a oddalona o 30 km
Sabbioneta jest wzorem praktycznej realizacji renesansowych założeń
miasta idealnego. Oba miasta stanowią
wyjątkowe przykłady renesansowego kunsztu urbanistycznego i
architektonicznego, będącego wynikiem wizji i działań panującego rodu
Gonzagów. Znaczenie miast wynika zarówno z ich wartości
architektonicznych, jak i z roli, jaką odegrały w upowszechnieniu
kultury Renesansu. Idee Renesansu, propagowane przez ród Gonzagów, są
trwale obecne w urbanistyce i architekturze obu miast.
Według tradycji etruskiej Mantua została założona przez Ocnusa. Miasto zostało zdobyte przez celtyckie (galijskie) plemię Cenomanów, a następnie między I i II wojną punicką przez Rzym. W 70 r. p.n.e. w miejscowości Andes (obecnie Virgilio) pod Mantuą urodził się Wergiliusz. W późniejszym okresie miasto zostało zasiedlone przez weteranów Oktawiana Augusta. Po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego Mantuą władali Odoaker, Ostrogoci, Bizancjum (Egzarchat Rawenny), Longobardowie i Frankowie. W 1866 weszła w skład Królestwa Włoch. Miasto cechuje niejednolity charakter zabudowy z
regularnymi fragmentami ukazującymi różne okresy rozwoju od czasów
rzymskich. Można tu znaleźć liczne budowle średniowieczne (w tym XI–
wieczną rotundę) i barokowy teatr.
Pałac Książęcy (Palazzo Ducale) – kompleks zabytkowych budowli, dziedzińców i ogrodów położony w północno-wschodniej części starego miasta, między dawnym Piazza San Pietro (obecnym Piazza Sordello), a brzegiem jeziora Lago di Mezzo.
Pałac, początkowo złożony z rozrzuconych budowli, uzyskał jednolitą
formę w pierwszej połowie XVI w., kiedy stał się całością
architektoniczną. Obecnie zajmuje powierzchnię ok. 34 000 m² i znajduje
się w nim ok. 500 pomieszczeń i 15 przestrzeni otwartych (dziedzińców,
uliczek, ogrodów i placyków). Najbardziej znana sala w pałacu to Camera degli Sposi (sala małżeńska), której ściany ozdobione są cyklem fresków autorstwa Andrea Mantegni. Najważniejsze części budowli to Corte Vecchia, Corte Nuova i Castello di San Giorgio
Zamek Castello di San Giorgio
Basilica di Sant'Andrea
Palazzo del Capitano – część Pałacu Książęcego
Palazzo Castiglioni ( Palazzo Bonacolsi)
Palazzo Vescovile
Katedra zbudowana według projektu Giulio Romano (1545)
Palazzo Te – zespół pałacowy budowany w stylu manierystycznym, w latach 1525-1534 na polecenie Fryderyka II Gonzagi przez włoskiego architekta Giulio Romano. Obecnie siedziba muzeum, a od 1990 również siedzibą Centro Internazionale d'Arte e di Cultura di Palazzo Te (Międzynarodowe Centrum Sztuki i Kultury Palazzo Te), które organizuje wystawy sztuki dawnej i współczesnej oraz architektury.
Miasto Sabbioneta, wzniesione w
całości w 2 połowie XVI wieku, w czasie panowania jednego władcy:
Vespasiana Gonzagi Colonna’y, można nazwać miastem jednej epoki. Zaliczane jest do miast idealnych w myśli renesansowej. Całość zabudowy
zamknięta jest na rysie bastionowym i posiadająca rozplanowany układ.
Ważnym elementem są fortyfikacje ziemne i bramy. Brak jest przejść na
przestrzał. W celu doświetlenia niższych kondygnacji, szerokość ulic
odpowiada wysokości budynków.
Palazzo Ducal, Ratusz
Galeria Starych Mistrzów
Teatr all'antica, zaprojektowany przez Vincenzo Scamozzi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz