Tradycje i praktyki ludu Mijikenda związane z Kayas
Lud Mijikenda obejmuje dziewięć grup etnicznych, mówiących językami Bantu, zamieszkujących tereny lasów Koya na wybrzeżu Kenii. Tożsamość Mijikenda jest wyrażana przez tradycje ustne i widowiska związane ze świętymi lasami, które są także cennym źródłem roślin leczniczych. Tradycje te i praktyki są podstawą norm etycznych i systemów rządów. Obejmują m.in. modlitwy, składanie przyrzeczeń, ryty pogrzebowe i zaklęcia, talizmany, nadawanie imion nowonarodzonym, inicjacje, rozstrzyganie sporów, małżeństwa i koronacje wodzów. Kayas to ufortyfikowane osady leśne, których kulturowa przestrzeń jest podstawą do zaistnienia żywych tradycji, które podkreślają tożsamość, ciągłość i jedność ludu Mijikenda. Korzystanie z naturalnych zasobów w ramach Kayas jest regulowane poprzez tradycyjną wiedzę i praktyki, które przyczyniały się do zachowania ich bioróżnorodności. Kumbi, Rada Starszych, jest strażnikiem Kayas i związanych z nim zwyczajów. Dziś jednakże, w wyniku migracji do miast, członkowie ludu Mijikenda stopniowo opuszczają tradycyjne osady i zapominają o związanych z nimi tradycjach.
Lud Mijikenda obejmuje dziewięć grup etnicznych, mówiących językami Bantu, zamieszkujących tereny lasów Koya na wybrzeżu Kenii. Tożsamość Mijikenda jest wyrażana przez tradycje ustne i widowiska związane ze świętymi lasami, które są także cennym źródłem roślin leczniczych. Tradycje te i praktyki są podstawą norm etycznych i systemów rządów. Obejmują m.in. modlitwy, składanie przyrzeczeń, ryty pogrzebowe i zaklęcia, talizmany, nadawanie imion nowonarodzonym, inicjacje, rozstrzyganie sporów, małżeństwa i koronacje wodzów. Kayas to ufortyfikowane osady leśne, których kulturowa przestrzeń jest podstawą do zaistnienia żywych tradycji, które podkreślają tożsamość, ciągłość i jedność ludu Mijikenda. Korzystanie z naturalnych zasobów w ramach Kayas jest regulowane poprzez tradycyjną wiedzę i praktyki, które przyczyniały się do zachowania ich bioróżnorodności. Kumbi, Rada Starszych, jest strażnikiem Kayas i związanych z nim zwyczajów. Dziś jednakże, w wyniku migracji do miast, członkowie ludu Mijikenda stopniowo opuszczają tradycyjne osady i zapominają o związanych z nimi tradycjach.
Taniec Isukuti społeczności Isukha i Idakho
Taniec jest wykonywany w czasie tradycyjnych
uroczystości, organizowanych przez społeczności Isukha i Idakho w
zachodniej Kenii. Jest to bardzo rytmiczny taniec, wykonywany z dużą
energią, w szybkim tempie i z pasją. Wtóruje mu gra na bębnach i
śpiewanie pieśni. Taniec jest ważnym elementem kultury i ma wpływ na
harmonijne współistnienie rodzin i społeczności. Wykonywany jest z
różnych okazji i towarzyszy poszczególnym etapom życia ludzi
(narodzinom, obrzędom inicjacyjnym, weselom i pogrzebom), a także
obchodom rocznic, inauguracjom, świętom religijnym, imprezom sportowym
czy innym wydarzeniom. Nazwa tańca pochodzi od bębnów. Muzyka wykonywana
jest na trzech bębnach (dużym, średnim i małym), a zazwyczaj także na
rogu antylopy i metalowych grzechotkach. Tańcem kieruje solista,
śpiewający pieśni na różne tematy. Narzuca on rytm muzykom grającym na
bębnach i tancerzom, którymi są mężczyźni i kobiety, ustawieni w dwóch
osobnych rzędach. Zwyczaje związane z tańcem Isukuti zanikają, a sam
taniec jest coraz rzadziej wykonywany. Starsi przedstawiciele
społeczności nie znajdują następców, którym mogliby przekazać swoją
wiedzę i umiejętności. Przeszkodą dla kontynuowania tradycji jest
również brak środków i materiałów. Wielu twórców wybiera dzisiaj
bardziej dochodową działalność, a publiczność coraz częściej woli
widowiska współczesne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz