Jeden z sześciu ortodoksyjnych (tzn. uznających autorytet Wed) systemów filozofii indyjskiej, zajmujący się związkami pomiędzy ciałem i umysłem. Poprzez odpowiedni trening ciała (w tym ascezę), dyscyplinę duchową (medytację)
i przestrzeganie zasad etycznych joga deklaruje możliwość rozpoznania
przez praktykującego natury rzeczywistości. W ujęciu religijnym
prowadzić ma to do przezwyciężenia prawa karmana i wyzwolenia z kręgu wcieleń (sansara). W celu zniesienia uciążliwości związanych z intensywną praktyką (np.
długotrwała medytacja) znacznie rozwinęła się jedna z jej gałęzi zwana hathajogą, w świecie zachodnim utożsamiana z zestawem ćwiczeń fizycznych i umysłowych, uprawianych głównie dla zdrowia. Najstarsze ślady, utożsamiane przez naukowców z jogą, odnalezione
zostały na stanowiskach archeologicznych związanych z pierwszymi
miastami doliny Indusu. Należały one do rodzimej cywilizacji powstałej
przed przybyciem indoeuropejskich Ariów, a ich największy rozkwit przypadał na lata 2300–1500 p.n.e.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz