Najwcześniejsze zapisy i ryciny dotyczące czeskiego teatru lalek pochodzą z XVI i XVII stulecia. W wieku XVIII teatr ten miał już solidne podstawy uformowane przez wędrowne angielskie, później niemieckie lub holenderskie trupy aktorów. W ten sposób ukształtował się też klasyczny repertuar lalkowy, oparty na motywach dzieł Marlowa, Szekspira czy Moliera, potem także na librettach oper oraz motywach apokryficznych czy bilijnych. Od połowy XVII wieku lalkarze czescy coraz częściej przemawiali do publiczności w ich rodzimym języku, co stało się niezwykle ważnym elementem przechowania, a potem budzenia świadomości narodowej Czechów. W drugiej połowie XIX wieku zainteresowanie teatrem lalek w Czechach rozwijało się i wyraźnie oddziaływało także na Słowaków. Z końcem XIX i początkiem XX wieku zarówno w Czechach, jak i na Słowacji teatr lalkowy stał się własnością wszystkich. Obok wciąż istniejących wędrowych trup czy aktorskich rodzin prezentujących swe lalkowe widowiska na ulicach i placach powstawało mnóstwo amatorskich grup teatralnych, a niemal w każdej rodzinie pojawił się domowy teatrzyk lalek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz