Kompleks monumentalnych prehistorycznych konstrukcji ziemnych, położony w dolnym biegu rzeki Missisipi w stanie Luizjana, uznany za pomnik narodowy Stanów Zjednoczonych. Będący dziełem lokalnej kultury zbieracko-łowieckiej ( Poverty Point culture) kompleks datowany jest na ok. 1700-1100 p.n.e. Składa się z sześciu kopców oraz otoczonego sześcioma koncentrycznymi nasypami ziemnymi placu ceremonialnego o powierzchni 35 akrów.
Półkoliste nasypy mają po 25 m szerokości i 1-2 m wysokości, oddalone
są od siebie o ok. 18 metrów.
Największy kopiec, oznaczony literą A, liczy 23 m wysokości, zaś jego podstawa ma wymiary 216 na 195 m, swoim kształtem przypomina ptaka.
Przeznaczenie konstrukcji ziemnych nie jest jasne,
przypuszcza się, że mogły być rodzajem kalendarza astronomicznego. Apogeum rozwoju Poverty Point przypadło na około 1000 p.n.e. Liczyło
ono wówczas szereg porozrzucanych na znacznym obszarze wokół kopców
owalnych drewnianych chat o średnicy od 4 do 4,5 m, zamieszkanych przez
blisko 5000 osób.
Bogaty materiał archeologiczny zawiera wyroby ceramiczne oraz kamienne,
z których znaczna część wykonana jest z importowanych z odległych
ośrodków surowców, m.in. steatytu, miedzi, galeny, hematytu i piaskowca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz