Co roku w noc przesilenia letniego w Pirenejach odbywa się obchody
święta ognia. Po zapadnięciu zmierzchu, mieszkańcy miasteczek i wiosek
schodzą z gór niosąc płonące pochodnie, od których zapala się stosy
zbudowane w tradycyjny sposób z drewna i kory, a niekiedy z odpowiednio
przysposobionego pnia drzewa. Wspólne obchody zacieśniają więzi
społeczne i umacniają poczucie przynależności, tożsamości i ciągłości
tradycji. Schodzenie z gór to szczególny moment w życiu młodych ludzi,
traktowany jako przejście od okresu dojrzewania do dorosłości. Role są
przypisane do konkretnych osób: w niektórych miejscowościach kapłan
błogosławi i rozapala ogień, w innych to mer rozpala stos. Jeszcze gdzie
indziej sprowadzenie orszaku z gór i rozpalenie stosu należy do
mężczyzny, który się niedawno ożenił. Obchodom święta towarzyszy
śpiewanie ludowych pieśni. Często na schodzących z gór mężczyzn czekają
niezamężne dziewczęta z winem i słodkimi wypiekami. W godzinach
porannych ludzie zbierają żar i popiół z wypalonych stosów i zanoszą do
siebie dla zapewnienia pomyślności swoim domostwom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz