Widowisko, w czasie którego potężnym, zsynchronizowanym uderzeniom w
bęben towarzyszą tańce, recytowanie poezji o dawnych bohaterach i
tradycyjne pieśni. Cała ludność Burundi uważa ten taniec za fundament
swojego dziedzictwa i tożsamości. Do wykonania go potrzeba około tuzina
bębnów, zawsze w nieparzystej liczbie, ustawionych w półkolu wokół
głównego bębna. Na kilku instrumentach gra się nieprzerwanie, rytm
wybijany na pozostałych jest dostosowany do gry na głównym bębnie. Grze
towarzyszy taniec kilku muzyków. To obrzędowe widowisko odbywa się w
czasie świąt narodowych lub lokalnych i podczas wizyt ważnych
osobistości. Ma budzić duchy przodków i przepędzać demony. Wykonawcy
obrzędowego tańca są wybierani spośród osób związanych z sanktuariami na
całym terytorium kraju, a większość z nich to potomkowie strażników
świątyń. Obrzędowy taniec z bębnem królewskim, wartości, które
symbolizuje i specyficzne umiejętności związane z wytwarzaniem bębnów są
przekazywane na ogół poprzez praktykę, ale także w drodze formalnej
nauki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz