Jultagi łączy pokazy akrobatyczne z tańcem, śpiewem i humorem. Linoskoczek idąc po linie, wykonuje akrobacje, a w przerwach pomiędzy figurami akrobatycznymi tańczy, śpiewa i prowadzi żartobliwe dialogi ze znajdującym się na ziemi klaunem, który z kolei konwersuje z publicznością. Artystom towarzyszy muzyka wykonywana na instrumentach dętych i smyczkowych. Występ zaczynają proste akrobacje, których trudność stopniowo wzrasta. Linoskoczkowie stosują ponad 40 różnych technik akrobatycznych. Występy mogą trwać nawet kilka godzin. Pochodzenie jultagi nie jest do końca znane – sztuka ta najprawdopodobniej przywędrowała do Korei z Chin. Pierwsza wzmianka pochodzi z okresu Goryeo (918–1392). W późnym okresie Joseon
wyróżniano trzy główne rodzaje jultagi w zależności od wykonawcy:
gwangdae jultagi – wykonywany przez osoby pochodzące z rodzin szamanów,
jaeinchon jultagi – wykonywany przez artystów wiejskich oraz eoreum
jultagi – wykonywany przez artystów wędrownych. Tradycyjne jultagi wykonywane było podczas narodowych i regionalnych uroczystości państwowych.
Taekkyeon – koreańska sztuka walki
Polega na wykonywaniu płynnych rytmicznych ruchów przypominających
taniec. Łagodne, okrężne ruchy, choć niepozorne, są wyjątkowo elastyczne
i cechują się dużą siłą uderzenia. Stopy odgrywają równie ważną rolę
jak dłonie. Mimo wrażenia delikatności, taekkyeon jest skuteczną
sztuką walki z szeroką gamą umiejętności ofensywnych i obronnych,
wykorzystujących wszystkie dostępne metody walki. Sztuka ta uczy również
liczenia się z innymi: wyszkolony praktyk potrafi szybko zapanować nad
przeciwnikiem, ale prawdziwy mistrz wie jak sprawić, by oponent wycofał
się bez doznania uszczerbku na zdrowiu.
Pierwsza wzmianka o tak'kyon pojawiała się w tekście Chaemulbo Yi Song-ji z ok. 1790 r. W okresie państwa Joseon (1392–1910) był rozpowszechniony we wszystkich warstwach społecznych Na początku lat 30. XX został zabroniony przez japońskie władze okupacyjne pod groźbą kary śmierci, Odrodził się dzięki działalności Songa i jego ucznia Shina Han-Seung (1928–1987),
którym koreański rząd powierzył obowiązek utrwalania tego sportu jako
narodowego dziedzictwa kulturowego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz