W skład zespołu wchodzą trzy stupy, ruiny świątyń i klasztorów. Najbardziej znana jest stupa nr. 1, zwana Wielką Stupą. Zaczęto ją wznosić w III w. p.n.e. za panowania Aśoki Wielkiego, potem kilkakrotnie przebudowywano. Stupę otacza tradycyjne kamienne ogrodzenie zwane wedika, zakreślające obszar świętej wędrówki – pradakszina. W obręb uświęconego obszaru prowadzą cztery bramy – torana
– z których szczególnie wschodnia zasługuje na uwagę ze względu na
bogatą dekorację rzeźbiarską. Brama stanowi imitację konstrukcji
drewnianej wykonaną w kamieni, jej powierzchnia zawiera liczne
przedstawienia z życia Buddy. Dekoracja powstała w I w. n.e., za dynastii Satawahanów. Napis fundatorski głosi, że wykonali ją rzeźbiarze kości słoniowej z miasta Widisia. Bardzo dobrze zachowana jest również stupa nr. 3, zbudowana ok. I w. n.e. Stupa ta pozbawiona jest ogrodzenia wedika i posiada tylko jedną, główną bramę. Głowice jej filarów zdobią wyobrażenia skrzatów gana.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz